Υπάρχουν άνθρωποι που συχνά νιώθουν την ανάγκη να γράψουν μια ιστορία, να ζωγραφίσουν ένα πίνακα, να εφεύρουν ένα παραμύθι, αλλά "δεν μπορούν" γιατί "δεν βρίσκουν να σκαρφιστούν κάτι", δεν τους έρχεται η "έμπνευση". Σε κάποιο μπλογκ είδα πρόσφατα εκφρασμένη μια τέτοια απογοήτευση: "Φτάνει πιά! Δεν έχω τι να γράψω...βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια". Κάπως έτσι ήταν διατυπωμένο το ...παράπονο.
Διάβαζα πρόσφατα, λοιπόν, κάτι που ίσως βάλει σε μια διαφορετική βάση το θέμα:
"... Οι ιστορίες, τα διηγήματα, οι εικόνες δεν είναι κάτι που κατασκευάζεται από τον ανθρώπινο νου με πρώτη ύλη αυτό το οποίο συνήθως ονομάζουμε "έμπνευση", κάτι που δήθεν πέφτει από ψηλά στα κεφάλια ορισμένων εκλεκτών και μάλιστα χωρίς καν να αφήσει καρούμπαλο.
Οι εικόνες, τα παραμύθια είναι παντού, σε όλα τα μέρη, φτάνει αυτά τα μέρη να είναι καλές κι αξιόπιστες κρυψώνες. Σε κάθε τέτοια κρυψώνα μπορεί κανείς να βρει μια ιστορία αρκεί να ψάξει καλά, ανακατεύοντας όλο το περιεχόμενο που θα βρει εκεί μέσα. Μοιάζει με το άδειασμα ενός συρταριού που στο βάθος του βρίσκει κανείς (ως συνήθως τελευταίο - dulcis in fundo) αυτό που ψάχνει.
Μοιάζει με κάτι που βρίσκει κανείς μέσα σ' ένα φλυτζάνι καφέ, όταν ο καφές έχει τελειώσει και μένει μόνο το κατακάθι. Η διαφορά είναι ανάμεσα σ' αυτόν που τελειώνοντας τον καφέ του θα παρατήσει το φλυτζάνι του και σ' αυτόν που, περίεργος, θα ανακατέψει το καθίζημα, ίσως και με τη γλώσσα του ακόμα προκειμένου να γνωρίσει και το άχρηστο μέρος τού ροφήματός του.
Με άλλα λόγια, ψάξε-ψάξε θα βρεις την ιδέα τής ζωγραφιάς σου, την πλοκή τής ιστορίας σου...Καμμία έμπνευση δε θα 'ρθει. Εσύ θα βρεις την διήγηση, θα δεις μπροστά σου τη ζωγραφιά κι έπειτα θα σου μείνουν πια πολύ λίγα να κάνεις.
Είναι πάντα πολύ απλό...αρκεί να γεύεσαι το κατακάθι όταν ο καφές τελειώσει, να φυλάς το μπουκάλι τής κολώνιας όταν πια έχει αδειάσει, να προσηλώνεις το βλέμμα σου στο χνάρι που άφησε το πόδι περνώντας πάνω από την άμμο, να νιώθεις το πέρασμα τής ώρας έχοντας στον καρπό σου ένα σταματημένο ρολόι, να παρατηρείς το κλαδί που άφησε το πουλί φεύγοντας κι όχι το ίδιο το πουλί..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου