Κουνώντας μοναχά τα μάτια

Πάτησε εδώ κάτω
πριν αρχίσεις



Είχα επιμείνει και τελικά καταφέρει να πάρω μαζί μου τον απλοϊκό και θυμόσοφο Α., ως συνοδό μέλος, στην ημερίδα που ήμουν καλεσμένος να παρακολουθήσω καθ' όσον εγώ μόνος μου δεν επρόκειτο να πάω. Προσπαθούσα την εποχή εκείνη να διευρύνω  τον κύκλο τών συναναστροφών μου έχοντας συμφιλιωθεί με το ενδεχόμενο να σπαταλώ στο εφεξής  αρκετό από το χρόνο μου με ανθρώπους που μου προκαλούν -και τους προκαλώ- αφόρητη πλήξη ή εκνευρισμό. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που επιθυμούσα (μάλλον πειθανάγκαζα τον εαυτό μου) να παραβρεθώ σε άλλη μια διάλεξη πάνω στο θέμα "Έλλειψη Επικοινωνίας και Υπερσύγχρονη Τηλεπικοινωνία".

Το ύφος τών καλεσμένων, η αίθουσα, η ανυπομονησία του Α., εν ολίγοις όλα, είχαν αρχίσει να ξυπνούν μέσα μου τον συνηθισμένο κακό μου εαυτό: Απέρριπτα εκ των προτέρων ό,τι λεγόταν, ξεφυσούσα, γυρνούσα αριστερά-δεξιά το κεφάλι δείχνοντας τήν χωρίς λόγο δυσαρέσκειά μου. Καθόμουν ανάμεσα στον Α. και σε έναν αδύνατο, νευρικό, καλοντυμένο μακρυμάλλη ο οποίος βλέποντάς με να δυσανασχετώ πλησίασε το στόμα του στο αυτί μου και είπε:
-Διαφωνείτε με όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες δυο τουλάχιστον ώρες... Έτσι δεν είναι, κύριε;

-Ασφαλώς, κύριε...Μα τι είναι αυτό πια! Λέγονται τα ίδια και τα ίδια συνέχεια, για τα ίδια θέματα, από τους ίδιους ανθρώπους. Οι συζητήσεις περιστρέφονται τελικά πάντα γύρω από κάποιο "κόστος / όφελος" και ξεχνά κανείς το κυρίως θέμα.

-Ναι, ακριβώς! Έχετε "πιάσει" βλέπω το νόημα τών διαλέξεων, των συζητήσεων, κάθε ανταλλαγής απόψεων. Στην αρχή παρουσιάζουν το υπό συζήτησιν θέμα ως θεμελιώδες, ουσιαστικό, θέμα ζωής και θανάτου με τεράστιας σημασίας προεκτάσεις και στο τέλος καταλήγουν σε μια αισιόδοξη διαπίστωση πως "τα πράγματα θα πάνε καλά, υπό όρους όμως, και με την προϋπόθεση ότι...".  Ουφφφ!

-Ουφφφ...καμιά φορά θα ζητήσω το λόγο και θα τα πω χύμα, ε!

-Ναι, νομίζω πως άνθρωποι σαν κι εσάς πρέπει να εναντιώνονται σ' αυτά. Έχετε το ύφος τού ανθρώπου που βαρέθηκε να ακούει παθητικά τα ίδια πράγματα κι επίσης ο φίλος σας δίπλα σας είναι ένα εξαιρετικό ...ντεκόρ: αντιπροσωπεύει περίφημα τον κλασικό αποχαυνωμένο ακροατή που παρακολουθεί τη συζήτηση λες και τον έχει συνεπάρει ένα μπαλάκι τού πινγκ πονγκ στο ανόητο πέρα δώθε του.

-Α, όχι... έτσι είναι αυτός όταν παρακολουθεί κάτι με ενδιαφέρον. Σφίγγει τα μάτια για να εστιάσει καλύτερα. Παρ' όλα ταύτα διαφωνεί, το ξέρω.

-Λοιπόν, ορίστε. Πάρτε το λόγο και πείτε πως όλα αυτά σας αφήνουν αδιάφορο, πως διαφωνείτε με τον τρόπο που διεξάγεται η διάλεξη, πείτε πως από όλη τη συζήτηση δε θα μείνει τίποτα, πως δεν αλλάζει τίποτα έτσι. Διαμαρτυρηθείτε για την ηχητική εγκατάσταση ή τον εξαερισμό ή τα καθίσματα ή ό,τι  άλλο θέλετε.

-Δεν βρίσκω τώρα την ενεργητικότητα που χρειάζεται, κύριε. Ήρθα εδώ για να γνωρίσω λίγο κόσμο στα διαλείμματα τής ημερίδας, πίνοντας καφέ. Δεν ήρθα να γίνω αντιπαθής κι εδώ.

-Βάλτε το φίλο σας να το κάνει εκείνος αντί για σας...αυτός δεν φαίνεται να προβληματίζεται ιδιαίτερα. Δασκαλέψτε τον τάχιστα, όπου να 'ναι τελειώνει η ημερίδα και πρέπει να λάβει χώρα η ανακεφαλαίωση, η εξαγωγή συμπερασμάτων και η πάντα τόσο γενναιόδωρη αναφορά στις διαφορετικές απόψεις, η γενναιόψυχη απόδοση τιμών στις διαφωνίες. Εκφράστε μια διαφωνία...δεν είναι δυνατόν να μη σας ενοχλεί τίποτα στην ημερίδα!

"Εεε, άφησέ μας ήσυχους, άνθρωπέ μου", ξέσπασε ξαφνικά ο Α. και, αφού σηκώθηκε, συνέχισε να διαμαρτύρεται μεγαλόφωνα: "Δε φτάνει που το θέμα είναι τετριμμένο, δε φτάνει που με αυτή την ημερίδα δε θα αλλάξει τίποτα, ούτε θα μείνει κάτι μέσα μας, δε φτάνει που η ηχητική εγκατάσταση είναι χάλια, δε φτάνει που τα καθίσματα βουλιάζουν...έχουμε κι εσάς που δε βγάζετε το σκασμό. Ήμαρτοοον!".

Ο τελευταίος ομιλητής διέκοψε την ομιλία του κι απευθυνόμενος στον Α. είπε ανακουφισμένος:

"Επιτέλους, εκεί στο βάθος, κάποιος που διαφωνεί!...Camera, ας τον δούμε στο video wall!". Ένα εκτυφλωτικό φως γύρισε ξαφνικά προς τη μεριά μας ενώ στην μεγάλη οθόνη έβλεπα το φίλο μου, εκτός εαυτού, να συμπληρώνει με τις διαφωνίες του την ημερίδα και δίπλα του ένα εξαιρετικό ντεκόρ: εμένα, να αντιπροσωπεύω περίφημα τον κλασικό αποχαυνωμένο ακροατή που παρακολουθεί τη συζήτηση με το ηλίθιο ύφος κάποιου που κοιτά ένα μπαλάκι τού πινγκ πονγκ στο ανόητό του πέρα δώθε, κουνώντας μοναχά τα μάτια.