Ο πόνος στη ράχη

Μελλοντικός τοπικός άρχοντας!...Τι στο καλό τού είχαν πει μόλις πριν λίγα λεπτά οι  δύο Δυστοπιανοί Αυτοδιοικητικοί Παράγοντες; Ήταν τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από την αϋπνία τών τελευταίων ημερών, που δεν κατάλαβε τίποτα άλλο παρά ότι τού είχε εντελώς απρόοπτα γίνει πρόταση να εκτεθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές, μια και κάποιοι έκριναν ότι η καθημερινή τριβή του με εκατοντάδες πολίτες τού εξασφάλιζε σημαντική δημοτικότητα.

Αυτή η δημοτικότητα ήταν πολύτιμη στο Κυβερνητικότυπο Σκέλος τού Δυστοπιανού Κόμματος. Το άλλο σκέλος, το Αντιπολιτευτικότυπο Σκέλος τού Δυστοπιανού Κόμματος είχε επιλέξει ήδη τον μελλοντικό ηττημένο των εκλογών, κάποιον αντιπαθή μεγαλέμπορο τής περιοχής, τού οποίου η ήττα θα έφερνε ψυχική ανάταση κι αίσθηση δικαίου στους ψηφοφόρους.

Ακόμη όμως κι αν ήθελε να παραβλέψει την ασχετοσύνη του όσον αφορά τα αυτοδιοικητικά πράγματα, ακόμη και τότε δεν θα ένιωθε χαρά με την διανομή τών ρόλων που τού είχε μόλις ανακοινωθεί. Ακούμπησε το μέτωπό του στο γραφείο μπροστά του κι άκουσε, μέσα στην ησυχία τών πρώτων νυχτερινών ωρών, φωνές από το διπλανό διαμέρισμα: "Δεν γίνεται η επανάσταση έτσι. Δεν μπορούν να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι..." έλεγε ο ένας. "Θα χάσουν κάθε λαϊκό έρεισμα...πρέπει αυτός που θέλει να ανατρέψει το καθεστώς να έχει μαζί του την κοινή γνώμη, τον παππού και τη γιαγιά!", συπλήρωνε ο άλλος.

Μες το μυαλό του γύριζαν όλα αυτά και το ένα πολεμούσε το άλλο: Η ευγένεια "σήμαινε" αποδοχή τού Δυστοπικού τρόπου ζωής και ερμηνευόταν σαν συμμόρφωση και διάθεση θεοποίησης αυτού τού τρόπου ζωής στις συνειδήσεις τών πολιτών. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς στα καλά καθούμενα να γίνεται αγενής, πολεμώντας έτσι το σύστημα...η ευγένεια και η αγένεια δεν είναι πολιτικές στάσεις. Κι αυτός, ευγενικός εκ φύσεως ήταν αλλά πέρα από αυτό δε χωρούσε άλλη ερμηνεία για την καθημερινή του συμπεριφορά. Ήταν εντελώς πλανημένος όποιος γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του συμπέραινε πως είναι θιασώτης τού καθεστώτος.

Ο πόνος στη ράχη του τον ανάγκασε να ισιώσει τον κορμό του πάνω στο κάθισμα κι έτσι να βρεθεί οπτικά αντιμέτωπος με την on line εργασία του πάνω στην γλώσσα και λογοτεχνία γειτονικής χώρας, την οποία έπρεπε να υποβάλει διαδικτυακά ώστε -σε περίπτωση επιτυχίας- να γίνει δεκτός ως ισότιμος υπήκοος τής εν λόγω χώρας. Σε τι θα μπορούσε να ενδιαφέρει εκείνον οποιουδήποτε τύπου εμπλοκή κι ενασχόληση με τα "κοινά" τής Δυστοπίας ; Όλον αυτόν τον τελευταίο καιρό ονειρευόταν, αλλά κι ετοίμαζε, την οριστική φυγή του, εκείνο το "back on monday...", το ...ύπουλο κι οριστικό "άντε γειά" που μερικοί αφήνουν πίσω τους, με μια μεγάλη ποσότητα πηχτής χολής η οποία είναι αλήθεια πως γρήγορα εξατμίζεται, ξεχνιέται. Έτσι, μια ολόκληρη συναισθηματική απόδραση καταλήγει υπόθεση αρχειοθετημένη χωρίς πρώτα να ερμηνευθεί.