Για την Ελίζα να δεις που θα χάσεις και εμένα
Για την Ελίζα δεν ξεχωρίζεις πια τις μέρες
και να πεις πως είναι ωραία!...
Για την Ελίζα όλο εσύ -αδιαμαρτύρητα- πληρώνεις
Γι' αυτήν, στην ουρά στήνεσαι στα ψώνια
και δεν καταλαβαίνεις τι έχεις πάθει
Με την Ελίζα ακούραστα κοιτάζεις τις βιτρίνες
Σ' αγοράζει, σε πουλάει όπως θέλει αυτή
ξέρει μόνο να σε πληγώνει
Ζωή, ζωή, δεν πια αυτό ζωή
Σ' έχει ληστέψει, σου' χει πάρει την υπερηφάνεια
Προσποιείσαι, προσποιείσαι μα δεν αντέχεις άλλο
Χωρίς αυτήν, ασφυκτιάς, δεν αναπνέεις
Χωρίς την Ελίζα δεν πας ούτε για εφημερίδα
ενώ μ' εμένα, με το ζόρι λες δυο λέξεις
Εμείς που κάποτε αγαπιόμασταν
...
Ένα παιχνίδι τού Battiato πάνω στο Fur Elise.
3 σχόλια:
Ούτε αυτό το ήξερα :(
Καλησπέρες
Ωραία η Ελίζα σου...
@D.Anger :)
Είναι παλιά για σένα αυτά και δεν πρόκειται για τίποτα το σπουδαίο. Απλώς προσωπικά ακούσματα...
Συνήθως "παλιό" αποκαλούμε ό,τι είναι σύγχρονό μας,ε;
Το πραγματικά παλιό είναι το κλασικό.
@jokand
Η βασανιστική πλευρά τής αγάπης, ειδικά για σένα που τα βλέπεις όλα ρόδινα.
Δημοσίευση σχολίου