Πράσινα μανίκια

Νέα γυναίκα -βιτρώ σε πρασινωπό τζάμι- η λαίδη Greensleeves. Εδικαιούτο να φαντάζεται πως από μακριά ήταν η θωριά της μοναδική και σπάνια, πιο λαμπερή κι από το Βασιλιά, αφού αυτός τής έγραψε και τής αφιέρωσε τραγούδι.

Άννα, νεαρά μου Lady Greensleaves, τι όμορφο φόρεμα φοράς! Πώς με το πλούσιο φόντο πίσω σου ταιριάζει αυτό το χρώμα! Είσαι εσύ που κάνεις όμορφο τον καθρέφτη που κάθεσαι μπροστά του, έτσι όπως από την ύπαρξή σου, το μόνο που ανθίζει έξω από τα ρούχα είναι το πρόσωπό σου. Και χέρια μα και πόδια...ολούθε τα σκεπάζει το ύφασμα το ακριβό.

Μα άσχημος ήταν ο άρχοντας. Σκέψη για να τον διώξει ευγενικά εκείνη κάνει μα δεν το πετυχαίνει:

Βασιλιά μου, με τιμάς με όλα τούτα που μου μου λες. Πολύ με κολακεύεις...Μάθε, όμως, πως το όνομά μου είναι Greensleeves και αυτό το όμορφο φόρεμα, με τα μακριά πράσινα μανίκια, δεν το φορώ από κοκετταρία. Δυο χέρια κακάσχημα, σαν πόδια ζώου σχεδόν, πασχίζω για να κρύψω.