Defragmentation

Λοιπόν: χειριστής κομπιούτερ -άσχετος- βλέπει το μηχάνημά του να γίνεται αργό και θυμάται μια τριάδα συμβουλών που τού δώσανε: ρημπούτ, ανασυγκρότηση δίσκου, επαναφορά συστήματος σε προηγούμενο σημείο. "Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στα γουίντοουζ '95, πρέπει να δοκιμάζεις ένα από αυτά". Τι να δοκιμάσει πρώτα όμως; Είπε να πάρει την τεχνική υποστήριξη. Μετά αποφάσισε να κάνει μια "ανασυγκρότηση δίσκου". Σημάδεψε με το ποντίκι κι έκανε κλικ.

Η οθόνη γέμισε από άπειρα ορθογώνια παραλληλόγραμμα σε σειρές και στοίχους. Άλλα πράσινα, άλλα κόκκινα, άλλα μπλε. Στον πάτο τής οθόνης διάβασε πως τα κόκκινα παραλληλόγραμμα ήταν, λέει, κατακερματισμένος χώρος. Κάθε τι που γραφόταν στο σκληρό δίσκο, τελικά, έπιανε περισσότερο χώρο από το μέγεθός του γιατί -μη βρίσκοντας χώρο να γραφτεί ολόκληρο σε μια θέση και στη βιασύνη του να γραφεί- γραφόταν σε τμήματα διάσπαρτα εδώ κι εκεί.

Τα πράσινα γίνονταν μπλε και τακτοποιούνταν, τα κόκκινα σπρώξε από δω-σπρώξε από κει, μαζεύονταν στο τέλος σ' ένα μέρος και βάλτωναν εκεί. Ήταν άραγε τα πράσινα παραλληλόγραμμα κάτι σαν απολωλότα πρόβατα που έβρισκαν το δρόμο τους ή ψυχές που περνούσαν από το καθαρτήριο στον Παράδεισο; Ναι, κάτι τέτοιο τού θύμιζαν. Όση ώρα διαρκούσε η διαδικασία, ένιωσε τα κόκκινα σχήματα να δυστυχούν, να είναι εξαρχής χαμένα, προορισμένα να μένουν στο κατακερματισμένο κομμάτι τού δίσκου και να παρατηρούν τα υπόλοιπα να τακτοποιούνται, να ανεβαίνουν στη επιφάνεια.

Του φάνηκε κόσμος ολόκληρος αυτό και κόσμος ίσον πάλη. Πάλη για να ανέβεις, πάλη για να μην κατέβεις. Πάλη για να πάρεις το σπίτι τού άλλου, πάλη για να μη χάσεις το δικό σου. Πάλη ακόμα και για να κρατήσεις το γκέτο σου. Να το διατηρήσεις περιφραγμένο και απόρθητο. Καθαρό και όσο μπορείς πιο τακτοποιημένο. Μακριά από τα χέρια τών άλλων. Ναι, ας είναι: Σκληρές οι μάχες, Πύρρειες οι νίκες κι όλα αυτά για ένα καταφύγιο, ένα γκέτο, ένα καταγώγιο.