Σκεφτόμουν...Να το πιάσουμε από την αρχή. Εν αρχή ήν ο Λόγος, η Σκέψη. Ως γνωστόν, μόλις κάποιος αρχίζει να σκέφτεται, να 'σου και η Ομιλία, να ΄σου κι ο Διάλογος. Θέλει να τα πει ο άνθρωπος. Τι είναι όμως ο Διάλογος; Δυο παράλληλοι μονόλογοι; μια συζήτηση; μια κουβέντα που "σηκώνει τσιγάρο";
Όχι, Διάλογος είναι ο αντίλογος κι ο καλός διάλογος πρέπει να έχει νικητή και ηττημένο. Ξεκάθαρο πρέπει να είναι το αποτέλεσμα τού Διαλόγου. Ή μήπως πραγματικός διάλογος είναι η αντιπαράθεση φράσεων που επιτρέπεται να λέγονται με φράσεις που δεν επιτρέπεται να λέγονται;
Αν λέγονται μόνο όσα επιτρέπεται να λέγονται, τότε είναι άδικο. Αν, πάλι, όλα είναι επιτρεπτό να λέγονται, τότε δεν έχει νόημα να λέγονται. Μπερδεύτηκα...
Σκέφτομαι το Χριστιανισμό (άσχετα) - κοίτα πως σμπαραλιάστηκε η θρησκεία τών φτωχών μόλις την ασπάστηκαν κι οι πλούσιοι. Κοίτα τον Τσε, τους Μπητλς, τη Σεξουαλική επανάσταση, το ποδόσφαιρο, το χοτ ντογκ...Ειδικά το τελευταίο είναι κακέκτυπο τού αυθεντικού.
2 σχόλια:
Κι εμείς κακέκτυπα του αυθεντικού ανθρώπου δεν είμαστε;
"Αν, πάλι, όλα είναι επιτρεπτό να λέγονται, τότε δεν έχει νόημα να λέγονται."
εμ, τα αυτονόητα δεν λέγονται, επιτρέπονται
(έτσι ξεμπερδεύομαι)
Δημοσίευση σχολίου