20 Δεκεμβρίου, 2011

Ο καβάλος






Μέσα στο μικρό ραφτάδικο, λόγω στενότητας τού χώρου, ανέπνεα τη μυρωδιά τών σκούρων υφασμάτων και τών καλοτυλιγμένων κλωστών. Παρ' όλο που η δουλειά μου ήταν ένα καλό καθάρισμα τού μαγαζιού, μέσα-έξω και κυρίως τα τζάμια, μου έμενε χρόνος αρκετός για να παρατηρώ τις ράφτρες. 


Παρατηρούσα την εστιασμένη τους προσοχή, την φροντίδα που επεφύλασσαν για κάθε πόντο, λες και είχαν να κάνουν με πολύτιμο μετάξι που ούτε ένα χιλιοστό του δεν έπρεπε να πάει χαμένο. Τέτοια ακρίβεια και αρμονία στις κινήσεις! 


Ο τρόπος που εισερχόταν η βελόνα στο ύφασμα θύμιζε χάρισμα χειρουργού: έπρεπε η βελόνα να μπει σ' ένα συγκεκριμένο σημείο με την ίδια ακρίβεια που ο γιατρός χώνει τη σύριγγα ανάμεσα σε δυο σπονδύλους ή ανάμεσα σε δυο πλευρά - προσεκτικά μην τραυματίσουμε το ν. μυελό ή κανένα αγγείο.


Το τρίψιμο του τραχήλου τής Μολδαυής για να ξεπιαστεί, οι κινήσεις υπερέκτασης τού κορμού τής Αλβανίδας και τα τσιριχτά της Ελληνίδας που έδινε οδηγίες στα κορίτσια, ήταν οι καθημερινές εικόνες κι ακούσματα του μαγαζιού εκείνου. 


Τα κορίτσια ιδρωμένα μπαινόβγαιναν στο δοκιμαστήριο μέχρι ο καβάλος του κυρίου να είναι τέλειος. Τα πιο πολλά ρούχα εκεί μέσα ήταν παντελόνια κι ο καβάλος είναι το παν σ' ένα αντρικό παντελόνι. Κι όπου κι αν ρωτούσες, θα σου έλεγαν πως το μαγαζί εκείνο έφτιαχνε τον πιο καλό καβάλο.


Θυμάμαι, ήταν φορές που έφευγα από κει μέσα νιώθοντας κόκορας κουνιστός, ντιγκιντάνγκας κατά το κοινώς λεγόμενον. Ενίοτε μάλιστα ένιωθα, χωρίς να ξέρω το γιατί, κόκορας ολότελα μουνουχισμένος.

5 σχόλια:

Velvet είπε...

Καθε ιστορια
καθε φορα που γραφεις
δεν εχει τιποτε το περιττο

Σαν την βελονα...που εισχωρει
σ΄ ενα συγκεκριμενο σημειο

Καληνυχτα...
-

cloudsinthemirror είπε...

Δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί κουράζομαι, Βέλβετ. Και το περιττό χρειάζεται, ε;

Και στο μπλογκ σου πολλές φορές θέλω να γράψω κάτι αναλυτικό (τα ποστ σου έχουν πολλά ερεθίσματα) αλλά "το πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ τεμπέλα".

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ειλικρινά.

jokand είπε...

Αυτό σε κάνει ξεχωριστό...κατευθείαν στο "ψαχνό"...χωρίς φρου-φρου και αρώματα που κουράζουν.

(Βλέπεις... τεμπέληδες είναι κι οι φανατικοί σου αναγνώστες!)

cloudsinthemirror είπε...

Φανατικέ καθηγητά, μας κακομαθαίνετε...

meril είπε...

ε δεν πειράζει!
τι έμεινε που να μη φορολογείται πια;
ας πούμε κι έναν καλό λόγο δίχως τσιγγουνιά (ακόμα δεν φορολογείται)

πραγματικά πολύ καλό
(όχι πως οι μουσικές επιλογές σου υπολοίπονται...)