Ο κασκαντέρ

"Η ζωή είναι μαζί μας σκληρή μα όχι από σκέτη κακία. Συνάμα μάς σκληραγωγεί, θέλει να μάς κάνει άντρες και γι' αυτό βάζει στο δρόμο μας εμπόδια. Άλλα από αυτά τα πηδάμε με την πρώτη, άλλα με κάποια δυσκολία και σε άλλα ...στοπ! κολλάμε. Είναι δηλαδή μια δοκιμασία όλα αυτά, η ζωή είναι αγώνας...εδώ φαίνεται ο μάγκας"

Με αυτά τα λόγια (μαζί με μερικές σάλτσες) ο άνθρωπος τής ιστορίας μας έπεισε κάποιο ψώνιο να ζήσει τη ζωή του αντί για εκείνον. Το "ψώνιο" είχε τόσο μεγάλη διάθεση -ίσως κι ανάγκη- να ξεπερνάει εμπόδια, να πηδάει πάνω από λακκούβες, να κολυμπάει στη μέση τής θάλασσας, να τον κυνηγά η αστυνομία, η εφορία, οι απατημένοι σύζυγοι, οι παπαράτσι, οι υποχρεώσεις...Χάρηκε ο καθημερινός ανθρωπάκος όταν ο τύπος δέχτηκε να γίνει ο -ας πούμε- κασκαντέρ του.

Εμφανισιακά ήταν ο κλασικός τύπος γιά σκληρές δουλειές, για ζωή με δράση και σασπένς, ριψοκίνδυνη. Μούσκουλα, παράστημα αθλητικό κι ένα στυλ αρρενωπό στους τρόπους του, είχε... Συν μια φωνή μπάσσα και πολλή διάθεση για δουλειά. Έμεινε με κάποιο σκεπτικισμό, βλέποντας αυτή την προθυμία του. Τι ήταν τούτος;...
"Βρε μπας και αρχίσει να πλήττει όταν θα δει πως ζώντας τη ζωή μου δεν επρόκειτο να ...το χαρεί;".

Μετά από χρόνια, η καθιστική ζωή, η ανώφελη καθημερινότητα, η έλλειψη προβλημάτων, η χλιδή και η μαλθακότητα τής ζωής τού ανθρώπου μας (που τώρα είχε αναλάβει ο κασκαντέρ να διεκπεραιώσει), τον είχαν μαραζώσει. Τον έπιασε, που λένε, μια μέρα και τού μίλησε:
"...Κοίτα, στην αρχή είχα σκεφτεί μήπως δεν τα βγάλω πέρα ... μήπως δεν καταφέρω να "παίξω" τη ζωή σου. Τώρα όμως πρέπει να σού πω ότι το αντίθετο με προβληματίζει: είναι όλα τόσο εύκολα και γαλήνια στη ζωή σου που εγώ δεν θα βρω ποτέ την αδρεναλίνη που χρειάζομαι. Γι' αυτό κι έγινα κασκαντέρ. Γι' αυτό ανέλαβα τη ζωή σου, αλλά...".

Δεν τέλειωσε τη φράση του μα, από μια κίνηση τών φρυδιών του, κατάλαβε ο εργοδότης πως η συνεργασία τους είχε μόλις τελειώσει. Είχε μείνει δίχως κασκαντέρ αφού αυτός ο αδρεναλινομανής είχε φύγει και προφανώς ήδη έψαχνε αλλού δουλειά. Δεν πέρασε πολύς καιρός, ίσως καμιά βδομάδα -δεν είχε προλάβει καν να βρει αντικαταστάτη- όταν τού κόσμου όλου τα προβλήματα πήγαν και τον βρήκαν. Λακκούβες να δουν τα μάτια σας, ξύλο και παπαράτσι, απατημένοι σύζυγοι ακόμα και θηρία από τσίρκο τον πήραν κάποτε κυνήγι.

Τράβηξε ο άνθρωπος πολλά στην υπόλοιπη ζωή του. Μα μες τις περιπέτειες και στις πλημμύρες τής αδρεναλίνης που καταβρέχαν το μυαλό του, εκτός από τον πόνο του, μέσα του δούλευε και μια κακία για τον τύπο που τον είχε παρατήσει, τον κασκαντέρ που ήθελε περιπέτειες μα δε βρήκε κι έφυγε: "Κορόιδο κασκαντέρ, ηλίθιος που στάθηκες...λίγο ακόμα να καθόσουνα μαζί μου και τώρα θα με ευγνωμονούσες!"