Ο μονόλογος τού φίλου μου άρχισε από την πεποίθησή του ότι η έξοδός μας από το ευρώ δεν θα δυσαρεστούσε ούτε ευχαριστούσε τον μέσο Πακιστανό στη χώρα μας και κατέληξε στη ...Βάσια!
-Και ποια είναι αυτή; Καμιά παλιά ιστορία που θυμήθηκες; Και τι σχέση έχει με τη συζήτηση ενώ είχαμε φτάσει στο σημείο ότι το ευρώ μπορούμε να το βάλουμε σε μια ντουλάπα-μαυσωλείο αδιαφορίας;
-Έχει σχέση...θυμήθηκα τη Βάσια, κάποια που κάποτε με έχωσε σε μια ντουλάπα, γυμνό και αναστατωμένο, όταν ξαφνικά κατέφτασε απρόσμενα στο σπίτι της ο γιός της, 17 χρονών παληκάρι... Πριν καλά καλά σκεφτώ τι θα μπορούσα να κάνω ώστε να αποφύγω την (αμήχανη) συνάντηση με το παιδί αυτό, με μια σπρωξιά βρέθηκα σε μια ντουλάπα, μια παπουτσοθήκη για την ακρίβεια. Πολλά πέρασαν από το μυαλό μου, σαν σε φιλμ...όπως λόγου χάρη "τι στο διάολο θέλουν και δίνουν στους έφηβους κλειδιά τής εξώπορτας, κλειδιά τού διαμερίσματος;". Βέβαια, η Βάσια χωρισμένη ήταν, δεν μπορούσε να έχει μόνο εκείνη κλειδιά! Ναι, εγώ όμως πώς θα τα έβγαζα πέρα έτσι γυμνός, περιτριγυρισμένος από παπούτσια αθλητικά να όζουν ποικιλοτρόπως; Σε ζάλισα;
-Όχι, όχι...προχώρα, Chaucer μου εσύ!
-Ναι...έλεγα πως τα ρούχα μου δεν τα είχα μέσα στη ντουλάπα, αντιθέτως τα είχε στο χέρι του και έκλαιγε ο νεαρός, ρωτώντας τη μάνα του πού με είχε κρύψει κι αν κάνει κάτι όταν εκείνος λείπει από το σπίτι. Τελικά ο νεαρός ρωτούσε μέσα σ' όλον αυτόν τον κυκεώνα, αν η μαμά του τού κρύβει κάτι! Επιπροσθέτως, όλο και κάποια μικρή κατσαριδούλα μπαινόβγαινε μέσα από τα nike, τα adidas κ.λπ.
-Μπλιάχ...τι έκανες, Τσως;
-Ξέρεις εμείς οι άντρες πώς είμαστε ...Αγαπούσα κι εκτιμούσα τη Βάσια και σαν οπαδό ενεργό τού ΚΚΕ (πολύ "από πόρτα σε πόρτα") την εκτιμούσα: πολύ διαβασμένη, συγκροτημένη, με την σωστή έννοια "χειραφετημένη", κομουνίστρια πραγματική. Συνέχεια μού "έριχνε στα αυτιά" όταν πήγαινα να τής βρω ψεγάδια στην ιδεολογία της. Τελικά έπρεπε να "παίρνω το αίμα μου πίσω" στον στίβο τού σεξ. Με τάπωνε κι έτσι ήταν καθήκον μου να την ταπώσω μετά.
Όμως αυτή η ακαταστασία στην παπουτσοθήκη κι η αδυναμία της να διαχειριστεί μια σεξοτέτοια κρίση με τον τόσο κλαψιάρη έφηβο γιό της, τής στοίχισε πολύ στην εκτίμησή μου. Δεν ένιωθα πια την ανάγκη να την ταπώνω. Έτσι, λοιπόν, χωρίσαμε. Μπήκε στη ντουλάπα, δηλαδή... Όπως λένε όμως "Φταίμεεε κι οιοιοι δυόοο που ζούμε χώωωριααα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου