Καρέκλες κομματικές χωρίς αντοχή στα δύσκολα
- Οι ελπίδες μας τέλειωσαν, τετέλεσται. Ψου...ψου...
- Μα ποιός διάολος ψιθυρίζει, ποιος σπέρνει αυτές τις φήμες; Οι ελπίδες μας, λέγανε, ήταν δυνατές..."πεθαίνουν τελευταίες", βασιστείτε πάνω τους. Τι διάολο ...δεν είχαμε προσέξει πως βαρύναμε, παχύναμε και γίναμε μπουχέσες. Πήγαμε οι αναίσθητοι, με άτι την ελπίδα και ...πάει το άτι. Το καβαλήσαμε και ψόφησε. Οι πράξεις αυταπάρνησης όλο και λιγοστεύουν. Η προστασία που μας έμεινε είναι ο κ. Δένδιας.
- Έχουμε τα όνειρα... "Τα όνειρά μου είναι δικά μου". Τι ονειρεύεσαι συνήθως;
- Δεν κοιμάμαι!
- Χα χα! Την πάτησες, Ρεν!
- Χάνω τη βασίλισσά μου;;; Εγώ ο Ξεκόλλης;!
- Ξεκόλλη, Ρεν!
- Πόσους πόντους "πάει" η Βασίλισσα; Εφτά;
- Οχτώ, Στουρνάριιι!
- Θα τη θυσιάσω, το λοιπόν!
- Θυσία τής Βασίλισσας! Χμμμ...Βλέπω και μια άλλη πράξη αυταπάρνησης: Ο κ. Βενιζέλος προσφέρθηκε, αν πρόκειται να βοηθήσει έτσι (επικοινωνιακά και ψυχολογικά) τον πρωθυπουργό, να παραστεί κι αυτός στο δείπνο με την Καγκελάριο. Να λοιπόν που θα ρίξει το βάρος του στην κοινή προσπάθεια κι όχι στη κομματική καρέκλα.
- Χαρά η καρέκλα ...χι χι ...
- Πρόσεχε το παιγνίδι... Σαχ και Ματ.
- Τι κακομοιριά, ρε πούcτη!!! (9/10/12)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου