Μαλώνοντας τη Μαργαρίτα

Όχι, Μαργαρίτα ...θυμάμαι καλά. Δεν είχες παίξει σωστά το ρόλο τής ζητιάνας, δεν παίζεται έτσι. Πρέπει στα μάτια σου να έχεις περισσότερο οργή και δίψα για εκδίκηση παρά αδυναμία και κακομοιριά, όταν διαλέξεις αυτό το ρόλο. Ούτε τα χέρια να έχεις το ένα μέσα στ' άλλο. Όταν τάχα με ζητιάνευες έπρεπε να με αρπάξεις από το μανίκι, να μού γρατζουνίσεις το χέρι ίσως. Ή πάλι να βρίσεις όλους αυτούς που είναι σαν εμένα ... όλοι ίδιοι!

Όχι, Μαργαρίτα. Τα κοπλιμέντα γίνονται στην αρχή. Στην αρχή λένε τα "πόσο όμορφος είσαι!" και τα "πόσο ζεστός μού φαίνεσαι!". Στην αρχή, τότε τουλάχιστον πιάνουν τόπο. Εσύ διάλεξες να αρχίσεις να τα λες όταν, σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, είχες πια χάσει (και διαρκώς έχανες ακόμη) ένα μεγάλο μέρος από τον εαυτό σου. Υποθέτω, δηλαδή. Ε, ξέρω γω; Πάντως δεν μίλαγες ...δεν με έβλεπες...

Μαργαρίτα, άκουσέ με. Έπρεπε στα πιο όμορφα λόγια που σού έλεγα να δείχνεις πως δεν σ' ενδιαφέρει αυτό το σκάκι τού ερωτικού διαλόγου. "Κι εγώ σε αγαπώ", λέει... Τι σαχλή απάντηση στα ερωτόλογά μου!... Τι πιο ρομαντικό από το να μού πάρεις από τα χέρια το τσιγάρο κι ύστερα από δυο ρουφιξιές "σού κάνει κακό, φίλα εμένα τώρα!...". Τώρα, κουβέντα να γίνεται... έτσι κι αλλιώς το έκοψα το τσιγάρο... εντελώς.

Πόσα λάθη έκανες... Από καλοσύνη, σχεδόν πάντα... δε λέω. Είχες καλές προθέσεις πάντοτε αλλά βλέπεις πρέπει να μετράς το ότι τα πράγματα μπορεί να έρθουν κι αλλιώς από ό,τι τα υπολογίζεις. Πόσα έδωσες εδώ, πόσα έδωσες εκεί. Ξέμενες πάντα από δυνάμεις, σαν το σκυλί που αναπνέει με τη γλώσσα έξω από το στόμα. Φεύγουν όλα μετά ...το τόπι κυλάει στην κατηφόρα, η γάτα σκαρφαλώνει στο δέντρο. Ο άντρας σου κάνει μια κοιλιά... να, τόσο μεγάλη.

Μέσα σ' αυτά Μαργαρίτα, σε όλα αυτά τα λάθη, θέλω να πω πως το χειρότερο είναι που ήρθες να ζητιανέψεις από μένα αυτά που η ζωή δεν δίνει το ίδιο απλόχερα σε όλες τις ηλικίες. Έχω περάσει από όλες τις ηλικίες δυο-τρεις φορές και περισσότερο με διασκέδαζε να λέω "δεν πρέπει εκείνο, δεν πρέπει το άλλο, κάνε αυτό". Ίσως σού αρέσει κι εσένα, μα μη ... μη. Μην το κάνεις κι εσύ ... τα πράγματα αλλάζουν.

Ζητιάνους δεν έχει πλέον πραγματικούς. Μερικοί που απομείναν δεν είναι παρά μόνο μέτριοι ηθοποιοί.