Απαραίτητη ενημέρωση

Έχει γούστο...Την περιμένω τέτοια γαϊδουριά, βέβαια, αλλά ξέρουν αυτοί να με εκπλήσσουν κάθε φορά. Κάθε φορά έχουν σκεφτεί ένα βήμα παραπέρα από εκεί που φτάνει ο νους μου. Αν είσαι, ας υποθέσουμε, στον κινηματογράφο και ξαφνικά σταματήσει η προβολή, σκέφτεσαι μήπως κάνουν διάλειμμα, μήπως η κόπια ήταν ελαττωματική, μήπως κόπηκε το ρεύμα, μήπως οι πακιστανοί κλέψανε τη μηχανή προβολής, μήπως οι Ναζήδες σταμάτησαν την ταινία, μήπως έπαθε εγκεφαλικό ο χειριστής. Πολλά σκέφτεσαι αλλά όσο άσχημα και να είναι λες "όπου να' ναι θα μου πούνε τι συμβαίνει, θα μάθουμε όλοι τι δεν πάει καλά"

Και περνάνε τα λεπτά...περνάει μισή ώρα, οπότε αρχίζεις να ρωτάς, ανάλογα την περίπτωση:

"Τι πάθαμε και το αεροπλάνο πετάει μια ώρα πάνω από το αεροδρόμιο;"

"Έχετε ιδέα πότε φτάνει το καραβάκι στα Παλούκια, κύριε; Αργήσαμε..."

"Γιατί δεν έχουμε ρεύμα; Είναι μόνο το σπίτι μας ή γενικό το κακό;"

"Προς τα που πηγαίνουμε, δηλαδή γενικώς να ξέρουμε στο περίπου...Αυτό το σκοτεινό κουτί τρέχει μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Συμβαίνει κάτι;"

Σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι, έχω την εντύπωση πως "ο κύβος ερρίφθη". Υπάρχουν, σκέφτομαι, πολύ υψηλά κλιμάκια όπου κάτι άνθρωποι παράξενοι, ντυμένοι σαν σωσίες τού Πάπα, γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι, έχουν πάρει τις αποφάσεις - "το εγχείρημα δεν πέτυχε, παίξαμε και χάσαμε"

Φαντάζομαι πως μαραζώνουν, συσκέπτονται, σε σκέφτονται, έχουν τις ενοχές τους αλλά προέχει τώρα μια άλλη δύσκολη επιλογή:
Ποιον θα επιλέξουν, ποιόν θα θυσιάσουν εν ολίγοις, ποιον θα πετάξουν με το ζόρι εκεί έξω να μας πει κατάμουτρα χωρίς όμως να δημιουργηθεί πανικός, πως, ανάλογα με την περίπτωση:

"Κοιτάμε το αεροσκάφος μας μην πέσει σε καμιά παιδική χαρά, εμείς πάμε χαμένοι..."
"Ρεύμα δεν υπάρχει πουθενά, προσέχτε που πατάτε..."
"Προς τα που;... θα σας γελάσω και δε θέλω να υποτιμήσω τη νοημοσύνη τού λαού..."
"Και τα Παλούκια ποτέ δεν θα τα δούουμεε..."

Σφίξε τα δόντια Άνθρωπε, κορωνίδα τής δημιουργίας...Το κερασάκι πέφτει από την τούρτα.