Της τελευταίας στιγμής

"Ο νεκρός δεδικαίωται ... "
Σιγά...
Πώς δικαιώθηκε έτσι ξαφνικά;
Του ξεκρεμάσαν τάχα τα κουδούνια
που μια ζωή απάνω του κολλούσαν;
Έπαψαν να φτύνουν στα ρούχα του
και να ξεκαρδίζονται εις βάρος του
όποτε αυτός περνούσε;
Σταμάτησε εκείνο το σαφάρι τών πολλών
που εκτόξευαν με τα φυσοκάλαμα
βέλη στους βόθρους βαφτισμένα
για να πετύχουνε αυτόν
που τώρα κείτεται πρηνής;

-Ανάμεσά τους σπρώχνονται
φίλοι, γνωστοί και συγγενείς
όλοι παρόντες...-

Η ουσία ετούτων τών στιγμών
με τα βεγγαλικά τών στεναγμών
ένα ημίχρονο είναι τού αγώνα
Έπεται ο δεινός ταριχευτής
που άχυρο θα γεμίσει (στυλ ρουστίκ)
το άψυχό του σώμα

Ναι, όλοι επιθυμούν το φέρετρο ανοικτό
εκτεθειμένος στην αγάπη τών δικών του
να μείνει λίγο ακόμα

"Τον τελευταίον ασπασμόν, συνάνθρωποι!"

Τί ευγενής αυτή η πρόθεση
κι ας μην γίνεται πράξη τελικά
Άλλος μέσα στο φέρετρο πετά
κέρματα, κομφετί, κουμπιά
Άλλος ακόμα μια φτυσιά
κι άλλος
πιθανόν τής δουλειάς συνάδελφος
αφήνει έγγραφο
"ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ:
Είδες που σου έλεγα
πως θα σας θάψω όλους;"