02 Δεκεμβρίου, 2012

Έλλις Άϊλαντ



Θα κάνω την ίδια διαδρομή
(όπως τότε)
με μία μονάχα διαφορά:

Τώρα είμαι πλούσιος
τόσο πλούσιος που μπορώ
να λαχταρώ
να ξαναζήσω
τής νοσταλγίας τον πόνο

Φαίνεται αλλόκοτο που εγώ
(ο λεφτάς)
μετά από τόσα χρόνια στης πατρίδας μου την αγκαλιά
πεθύμησα ξανά να αντικρύσω
από μακριά
όπως τότε, την πρώτη φορά
τών Δακρύων την Νήσο

3 σχόλια:

Velvet είπε...

Οπως ο δολοφονος που επιστρέφει
στον τοπο του εγκλήματος
Η αναγκη να ξαναζησουμε
το αρχικο συναίσθημα που στερηθηκαμε
τοσα χρονια εγκλεισμού στην "φυλακη" η στην μοναξια του "πυργου" μας

Λη βαν κληφ

Velvet είπε...

Προδωθηκα γμτ

Ανώνυμος είπε...

Σου έχει λάχει να θες να νοσταλγήσεις κάτι ξανά και ξανά;...η νοσταλγία τής νοσταλγίας. Δεν αντέχουμε πολύ χωρίς το δάκρυ. Βούλκωσα, λε Βέλβετ.

Νυχτολούλουδο