Ακριβώς μια ώρα νωρίτερα από το προβλεπόμενο, εντελώς κατά λάθος, έφυγα από το γραφείο. Ένα σωρό αιτίες μπορώ να βρω γι αυτό που μου συνέβη αν και αντιλήφθηκα το γεγονός μόνο όταν έφτασε η ώρα που θα έπρεπε κανονικά να φύγω από τη δουλειά. Σίγουρα σ' αυτό το χρονικό διάστημα τής μιας ώρας θα είχε γίνει ό χαμός: Πολίτες οργισμένοι θα στρίγγλιζαν αλλόφρονες. Άλλοι θα φαντάζονταν τον κρατικό λειτουργό να επιδίδεται σε κάποια λαθραία ευχάριστη δραστηριότητα, άλλοι πάλι θα έβλεπαν, πίσω από το γεγονός τής απουσίας, κάποια καταχρηστική προσοδοφόρα κίνηση, από κείνες που καθημερινά αποκαλύπτονται.
Ο κόσμος φαντάζεται και θέλει να το κάνει βίαια. Μέσα στις ιστορίες του πρέπει να έχει μια σπουδαία θέση το παράνομο, το χυδαίο. Τι πλήξη ένας κρατικοδίαιτος που δεν κουτουπώνει μια γραμματέα αλλά απλώς κοιμάται δέκα λεπτάκια... Ζωγραφίζει σκιτσάκια, γράφει ποιηματάκια.
Πού είχα μείνει;
Α! Με είχε καταλάβει ένα συναίσθημα αταίριαστου χρόνου, καθώς έβλεπα ότι ακόμα ο ήλιος ήταν πολύ πιο κοντά στην όψιμη μεσημεριάτικη θέση του παρά στην πρώιμη απογευματινή. Κάτι ενοικιαζόμενα ηλεκτρικά αυτοκίνητα για παιδιά (που συνήθως επιστρέφοντας σπίτι, βλέπω να τα μαζεύει ο ιδιοκτήτης τους) τα είδα ακόμα να κάνουν βόλτα στην πλατεία μέσα σε μουσικές που τρελαίνουν τα νήπια και στους μεγάλους φέρνουν άλλοτε νύστα κι άλλοτε νοσταλγία.
Αμερικάνικα τού τύπου "There's a new kid in town"... Σταμάτα να γράφεις ποιήματα... Επειδή υποτίθεται πως "There's a new kid in town / Everybody's talkin 'bout the new kid". Σταμάτα, σταμάτα...Ποια είναι η δουλειά μου; Την πρόδωσα. Πρόδωσα την ουσία τής ανάγκης να υπάρχω, ακριβώς εκείνη την αίσθηση πως δεν είναι δυνατόν να απουσιάζω από κάπου.
Τώρα θα ενθουσιαστώ. Όλοι με πήραν στο κατόπι και σχεδόν όλοι φορούν τακούνια, επί τούτου...Για να αισθανθώ, να ζήσω ηχητικά το ρόλο τού κυνηγημένου από τα πλήθη. Αλλά όχι από έχθρα ή από κακία. Η ωριαία απουσία μου μετουσιώνεται, έτσι, στο λιντσάρισμα ενός ραντεβού, στο όριο ενός βιαστικού κουτουπώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου