Αυτός στεκόταν ακριβώς στη μέση τής σειράς, σαν την Τετάρτη μες τη βδομάδα, ψηλός σαν γιώτα κεφαλαίο. Εκείνη ξέφυγε από το Σαββατοσημείο και η κίνησή της ήταν σπασμωδική, με ένα στυλ ζιγκ-ζαγκ α λα πάκμαν, χωρίς έκπληξη, χωρίς απρόοπτα. Η βροχή τών 0 και τών 1 τής ψηφιακής εκείνης μέρας απέδωσε μπόλικο ρομαντισμό.
Η περίεργη φωνή από ψηλά, θηλυπρεπής και κραγμένη...έστειλε την ζηλόφθονη απειλή της:
- Α χάα! Φτιάξατε κιόλας το δικό σας, ξεχωριστό κόσμο, βλέπω. Κοιτάξτε μην παθιαστείτε υπέρ του δέοντος. Έρωτες και κάτι τέτοια οδηγούν νομοτελειακά στο προπατορικό αμάρτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου