(Μονορούφι, με μια πρώτη ανάσα)
Στριμώχνονται και βρίζονται μπροστά σε πόρτες με κολλημένες ανακοινώσεις και χαρτιά, ΦΕΚ, ενημερώσεις για τις καινούργιες υπηρεσίες που θα τους παρέξουν προσεχώς. Τα πιο καλά γιατρικά θα γίνουν πιο φτηνά, θα εφεύρουν και πιο νέα που τα παίρνεις και ξεχνάς. Θάνατο δε θα θυμάσαι, νεκρό αδελφό θα λησμονάς. Να, βγάλαν ένα χάπι, λέει, που διατηρεί από τις αναμνήσεις μόνο τις καλές, ενώ από τις λύπες σε φυλάει σαν αγκαλιά. Σαν μητέρα ακριβώς και ακόμη πιο καλά...
(Μονορούφι, με μια δεύτερη ανάσα)
Κι έτσι, δεν ήταν δικό μου λάθος που άκουγα να μαλώνουν, να μιλούν ο ένας στον άλλο προσβλητικά "...Εγώ ήρθα πιο νωρίς κυρά μου"..."Άρρωστοι είμαστε όλοι για να βρισκόμαστε εδώ...". Και πλανάται μια ιδρωτίλα, μια μυρωδιά από φαγητό, τηγανητές πατάτες, ψάρια. Κλειδιά στο χέρι χτυπάνε δεύτερα λεπτά, δεύτερες ώρες, μήνες, χρόνια, δεύτερη ζωή. Χάντρες από κομπολόγια μετράνε τον καιρό ώσπου το φάρμακο να βγει...
(Αργά, λαχανιασμένα)
Καημένοι -κάποτε δυνατοί κι ωραίοι- φιλόσοφοι γιαλαντζί, ρήτορες αγοραίοι...Άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, στρατός από φανατικούς λάτρεις τής Αλ-πρα-ζο-λάμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου