Σαν από ντροπή, σαν τον ρεζίλη, μάζεψα όλα όσα είχα απλώσει χάμω, εκεί όπου βρήκα μέρος πρόσφορο, σαν υστερικός για να χτυπιέμαι, μπροστά στα μάτια τών περαστικών. Ολόγυρά μου πλίνθοι ατάκτως ερριμμένοι, σκορπισμένα φύλλα τράπουλας με ανόητες απεικονίσεις...Ανάμεσα σ' αυτά έψαχνα μια ταυτότητα, στην ουσία, ενώ -πού και πού- έκρωζα σαν το ματαιόδοξο πτηνό.
Ένας αφορισμός, ένα θέσφατο, πόσο εύκολα λέγεται απ' τον καθέναν! Συνηθισμένο θέαμα είναι κάποιος που σεληνιάζεται, βγάζοντας κραυγές τών οποίων το νόημα αναρωτιέσαι ποιό είναι κι αν υπάρχει...Από την άλλη, πιό βολικό γιά όλους είναι να υποκρίνονται πως ολοφάνερο είναι το ηθικό δίδαγμα και τάχα κάτι εύγλωττο θέλει να πει μια ομοβροντία από μεγαλοστομίες.
Έτσι, ευθύς σαν μάζεψα τα υπάρχοντά μου, μια κατοστή μέτρα παρακάτω πήγα κι αναίρεσα τη γενναία απόφασή μου. Πάλι στρογγυλοκάθισα και άρχισα να κρώζω, να χτυπιέμαι, μπροστά σους περαστικούς... Κι εκείνοι πάλι άρχισαν συμπεράσματα να βγάζουν: "Έτσι είναι...", "Μα τι λες!;", "Συμφωνώ μα όχι σε όλα".
Ένας αφορισμός, ένα θέσφατο, πόσο εύκολα λέγεται απ' τον καθέναν! Συνηθισμένο θέαμα είναι κάποιος που σεληνιάζεται, βγάζοντας κραυγές τών οποίων το νόημα αναρωτιέσαι ποιό είναι κι αν υπάρχει...Από την άλλη, πιό βολικό γιά όλους είναι να υποκρίνονται πως ολοφάνερο είναι το ηθικό δίδαγμα και τάχα κάτι εύγλωττο θέλει να πει μια ομοβροντία από μεγαλοστομίες.
Έτσι, ευθύς σαν μάζεψα τα υπάρχοντά μου, μια κατοστή μέτρα παρακάτω πήγα κι αναίρεσα τη γενναία απόφασή μου. Πάλι στρογγυλοκάθισα και άρχισα να κρώζω, να χτυπιέμαι, μπροστά σους περαστικούς... Κι εκείνοι πάλι άρχισαν συμπεράσματα να βγάζουν: "Έτσι είναι...", "Μα τι λες!;", "Συμφωνώ μα όχι σε όλα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου