Τόσο άχρηστος, τόσο προσφερόμενος προς απόσυρση και παροπλισμό ήταν. Τόσο "Τόσο" ήταν, ώστε τον άφησαν όλοι μόνο του, ήσυχο, μέσα σε μια σιωπή χωρίς βαρύτητα. Κανείς δεν τού ζήτησε τίποτε πιά. Ούτε κάτι χρωστούμενα που είχε... Μερικοί τού πρότειναν βιαστικά, ίσως και λίγο ταπεινωτικά, να πάει να παντρευτεί.
Ένιωσε λες και τού έλεγαν ότι "την παίζει" πολύ (όπως σε κάτι ταινίες με το Βέγγο) ή όπως στα παλιά χυδαία αστεία τού λυκείου ("ρε, πότε θα παντρευτείς να γμσμε κι εμείς;"). Έμεινε σαστισμένος, καμπουριασμένος. Κοίταζε γύρω του τα παράθυρα τών δρόμων ολόγυρα. Ήσαν όλα ανοιχτά. Οι Ασιάτες τής γειτονιάς μόλυναν την ατμόσφαιρα με τη μουσική τους - αρουραίοι που ροκανίζουν και ροκανίζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου