Τσίρκο

Αν εξαιρέσουμε μια θρησκεία, μια πατρίδα και μια οικογένεια…όλα τα υπόλοιπα τα έχω. Έχω τα μεσημέρια της Κυριακής, με θερινό ωράριο και φοινικόδεντρα με μαϊμούδες-παιδάκια και βρέφη, τέκνα γεννήματα τής αρρώστιας τών τέλειων γονέων.

Έχω τρία ονόματα. Το ένα είναι Ιησούς,το άλλο Εωσφόρος. Το τρίτο και πραγματικό, που με αυτό θα με φωνάζετε, ακόμα δεν το ξέρω. Έχω την επίγνωση του τι είμαι και τι μπορώ να κάνω. Έχω την εικόνα της ζωής μου, τουλάχιστον από τώρα έως την αιωνιότητα. Μου λείπει μόνο το κομμάτι ανάμεσα στο τώρα και το τέλος. Έχω δυνατές γνωριμίες στον άλλο κόσμο που μεσολαβούν για μένα στον δήμιο-Δημιουργό για να καθυστερήσουν το τέλος μου μέχρι εγώ να το σχεδιάσω όπως το θέλω.
Έχω γονείς μυστηριώδεις, του ίδιου φύλου, που σε ένα από τα χιλιάδες συμπαντικά παράδοξα καταχώρησαν και τη δική μου σύλληψη και γέννηση ως φυσιολογική. Έχω μια πολύ σπουδαία εικόνα για τον εαυτό μου που κάθε τόσο τη διαλύω σε κομμάτια για να την ξανασυναρμολογήσω ακριβώς ίδια. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο σπουδαία.

Έχω τη συνήθεια,όταν κάνω κάτι τέλειο, να το κάνω μια και έξω - ένα πυροτέχνημα, όταν κάνει την πτήση του, δεν την κάνει κομματιαστά, αλλά από την εκτόξευση έως το πλήρες θέαμα. Ξέρω από τώρα την αποτυχία μου και έχω έτοιμη τη δικαιολογία γιατί ποτέ δεν αναβάλλω τίποτα. Έχω επίσης όλα τα ταλέντα του ανθρώπου του ταπεινού μου επιπέδου.

Αρκετά όμως. Θα ήμουν υπερόπτης αν συνέχιζα να αραδιάζω τις διαφορές μου από τους άλλους. Θα νόμιζαν όλοι πως πάω να φανώ ανώτερος τους ενώ εγώ,αντίθετα, θέλω να τους μοιάσω. Η μάλλον αυτοί να μου μοιάσουν. Κακό δεν είναι αλλά εξαγριώνει τον κόσμο που δεν έχω τίποτα να μοιράσω μαζί του αλλά ούτε και να μοιραστώ μαζί του.

Ας τα ξεχάσουμε όλα, φίλοι μου. Ώρα για ανακωχή. Ελάτε σπίτι μου να δείτε μια όμορφη παράσταση. Σε ένα μικρό κουτί έχω δεκάδες μικροσκοπικούς Gene Kelly που ξεχύνονται και χορεύουν, αυτοσχεδιάζοντας ο καθένας τους ανεξάρτητα από τον άλλο, το “singin in the rain”, πάνω σε ένα καντράν χαλασμένου ρολογιού τοίχου.  Κάθε απόγευμα,τις Κυριακές, τότε που οι γονείς βαριούνται τη ζωή τους.
Όλοι, μικροί και μεγάλοι, ευφυείς και ανόητοι, γελάμε το ίδιο, πηγαίνοντας στο τσίρκο.