Αποδράσεις

Αυτά τα πανάκριβα χάπια που του είχε πριν τρεις ώρες συστήσει ο ψυχίατρος και που με τόση λαχτάρα στην αρχή είχε αγοράσει από το φαρμακείο, τώρα τα έβλεπε και σκεφτόταν: «Μα αυτή είναι η σωτηρία μου; Θα μου διώξουν αυτά  τη στενοχώρια; Δε θέλω πια να σκέφτομαι αυτά που πέρασα, να γίνομαι μίζερος, να με αποφεύγουν οι φίλοι μου. Θέλω να σκεφτώ μια καλή μέρα, χωρίς στενοχώριες, μόνο ευχαρίστηση. Να τι χρειάζομαι ...κάτι ευχάριστο.»

Η έκφραση "κάτι ευχάριστο" ήταν πολύ αόριστη. «Διακοπές, ίσως. Γιατί να πρέπει, όμως, ντε και καλά να σηκωθώ να φύγω από δω, από  την πόλη μου; Ή γιατί πρέπει πάλι φέτος να τη βγάλω εδώ με τις μπίρες  και τα τσιγάρα;». Έπιασε στα χέρια του ένα φυλλάδιο που του πάσαραν βιαστικά στο δρόμο. Γεμάτο φωτογραφίες ήταν. Α! Η λέξη-κλειδί : ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ!

Άρχισε να ξεφυλλίζει αργά-αργά αυτό το φυλλάδιο με τις «αποδράσεις» στην Πάρο, τη Νάξο, τη Σαντορίνη, με τις ηλιοκαμένες καλλονές, τις πολύχρωμες μπάλες και τα φωταγωγημένα μπαρ με τα πυροτεχνήματα. Δέκα  μέρες οχτακόσια ΕΥΡΏ με ημιδιατροφή. Τα ναύλα σας πληρωμένα (τα δικά σας και των δαιμόνων που κουβαλάτε ο καθένας σας).

 «Ε! Κι αυτοί οι δαίμονές μου, που τελειωμό δεν έχουν! Άφησα μερικούς στη Ρώμη, κάτι άλλους κάπου στη Νάπολη. Επίσης και στη Νίκαια πρόπερσι και στο Παρίσι, την «πόλη του φωτός», ξεφορτώθηκα στο Σηκουάνα αρκετούς μπας και πνιγούνε και γλιτώσω από δαύτους. Έλα όμως που τους περισσότερους τους είδα μπροστά μου, μόλις γύρισα φρέσκος-φρέσκος από την καλοκαιρινή μου άδεια!»

«Πω- πω! Ναύπλιο, Σάμος, Λήμνος. Ωραία, τα γύρισα αυτά. Πάλι όταν επέστρεψα, οι αναθεματισμένοι δαίμονες πάλι με κάνανε μαρτυρικά να περάσω.»
(Ασυναίσθητα στη μια παλάμη κρατούσε ένα ροζ χάπι και στη δεξιά παλάμη το ορθάνοιχτο φυλλάδιο.)
Κάποια στιγμή, ίσως από τη ζέστη, τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν σιγά-σιγά και το χέρι του έπεσε πάνω στα ψίχουλα που είχαν απομείνει από το μεσημεριανό του τοστ.
Περνώντας οι ώρες, χωρίς να το καταλαβαίνει, άρχισε να κόβει σε χαρτάκια το φυλλάδιο- φτιάχνοντας χωνάκια- και να αδειάζει τα χαπάκια στο τραπέζι μπροστά του μοιράζοντάς τα σε ισομερείς ποσότητες.

Είχε πια νυχτώσει, ξέχασε από πού είχε αρχίσει όλη αυτή η προεργασία και συνέχισε γεμίζοντας με χάπια τα καλοφτιαγμένα χωνάκια μέχρι που όλα ήταν πια στη θέση τους.
Μάλιστα παράχωσε μαζί με τα χάπια και κάτι απομεινάρια του τοστ ( ή τα απομεινάρια της ημέρας του;)

Α! απόψε δεν θα την «έβγαζε» με μπίρες  και με τσιγάρα…Θα ονειρευόταν!
Έλεγε πως θα έβρισκε μιαν άκρη με αυτό που του πάσαραν πάλι σήμερα: χάπια και φωτογραφίες. Για μια μεγάλη καλοκαιρινή απόδραση… Ανόητος που ήταν !