"...Καμμιά φορά, σπάνια, διαβάζω αυτά που γράφεις...ξέρεις, όχι πολύ συχνά. Δεν προλαβαίνω, δεν καταλαβαίνω από αυτά, είναι λίγο ακατανόητα. Δεν πολυασχολούμαι με την ανάγνωση αυτόν τον καιρό, τρέχω πολύ με διάφορα. Διαβάζω πολύ λίγο, άλλα είδη...Αυτό το δικό σου που δε βγάζεις άκρη, το ειρωνικό-μισανθρωπικό-υπεροπτικό ύφος στα περισσότερα κομμάτια σου, μερικές εμμονές (ρολόγια, Χριστοί, Μαστρογιάννηδες)...Γιά κάποιο λόγο τα έχεις βάλει άνευ λόγου με ορισμένους, αντί να αντιλαμβάνεσαι το ρόλο τους. Δεν μπορώ να ακούω παλαβομάρες τύπου Έβολα και τα τοιαύτα.
Όσο περνάει ο χρόνος, μοιάζει να γίνεσαι ένας αναίσθητος, απολυταρχικός φασιστάκος. Ένας ρατσίστας, ένας φασίστας, ένας ομοφοβικός. Εσύ, που με το βινύλιο στη διαπασών, άκουγες μαζί μου τραγούδια τής αναρχίας...
Πώς έγινες έτσι; Δεν λες τίποτα από όσα έλεγες...δεν γράφεις πιά τίποτα από όσα θέλω να γράφεις..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου