Ψαλίδι

Ο άντρας που είχε τρόπον τινά "σταθεί άντρας" στη ζωή του, τώρα βλέπαμε να εξαφανίζεται
(μέσα στην ξύλινη κάσα του) στην λακκούβα που είχε ετοιμαστεί για να τον υποδεχτεί. Από
μια γωνία φαινόταν να μειδιά, και το κοστούμι με το οποίο τον είχαν ντύσει δικαιολογούσε
αυτό το μειδίαμα (σαν αυτοσαρκασμό αν το εκλάμβανε κανείς): μανίκια μακριά και φαρδιά,
μόνο τα δάχτυλα εξείχαν συμμετρικά, από δεξιά κι από αριστερά και αλληλοεπικαλύπτονταν.
Κάποιος πήδηξε μέσα στο λάκκο λάθρα...δεν τον πήρε είδηση κανείς. Είχαν όλοι πάρει το βλέμμα
τους από από την σκηνή εκτός από εμένα που ήθελα να "φωτογραφίσω" το συμβάν κρυφά, σαν
να μην με αφορούσε. Έτσι είδα και τον ανθρωπάκο να στριφογυρίζει μέσα στο λάκκο, με δυσκολία
να ορθοποδεί μήπως πατήσει τον νεκρό. Με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις έκρυψε στην τσέπη τού φαρδιού κουστουμιού ένα ψαλίδι. Όταν ρώτησα τι σήμαινε αυτή η κίνηση, μού την περιέγραψαν
σαν ένα μέρος τού τελετουργικού που πρέπει να τηρείται αλλά, φεύ, τώρα το παραλείπουν...
Κακώς...κακώς (είχαν ένα ένοχο ύφος!). Ε καλά, είπα...τέτοια τυπολατρεία! Μην κάνετε έτσι.
Μού εξήγησαν μετά πως το ψαλιδάκι αυτό είναι απαραίτητο στον αποθαμένο: κόβει με αυτό
την κλωστή που τον κρατά δεμένο με τα γήινα και τους ανθρώπους - πράγμα ανυπόφορο για
το πτώμα.