Καρέκλα

Κάθισε στην καρέκλα που βρισκόταν στα δεξιά του και έβαλε τις παλάμες στα γόνατά του. Δάκρυσε χαρούμενος:
Και τι να έκανα; Να μην χαιρόμουν που ένας συγκρατούμενός μου φεύγει; Να μην χαιρόμουν που κάποιος πέταξε από την φωλιά τού κούκου;
(Κάπως έτσι σκέφτηκε και δικαιολόγησε την αμφιθυμία του).

Η ιστορία τού Φίλιππου, τού Δημητράκη ήσαν δραματικές και όμως είχαν ξεπεραστεί, σχεδόν ολότελα. Και όμως είχαν κάνει πάταγο εκείνα τα συμβάντα. Κάτι μένει και σαν να περιμένει.
(Κατάλαβε αόριστα πώς νιώθει η κυρία στην προβλήτα κάθε απόγευμα, που κάθε μέρα ταξιδεύει σε ένα άλλο μέρος τού κόσμου ή που περιμένει σαν την Μπάτερφλάι ή την Πηνελόπη).

Αδελφός είναι εκείνος που μένει στην γη που σάς εγέννησε. Φίλος είναι εκείνος που περνάει λίγο καιρό στις ίδιες ιδέες και συνήθειες. Κόρες και γιοί είναι πουλιά που δεν σταματούν ποτέ να πετάνε.
Είναι απόλυτα επιτρεπτό να κάθεσαι σε μια καρέκλα μονάχος με τις ώρες...Στα λιμάνια.