Value for money

Σκυθρωπός ο Θεός επέπληξε έναν ειλικρινά θρησκευόμενο που εξήρχετο τού ναού. "Έλα εδώ εσύ! Κάθισε...Έχεις κάποιο παράπονο από Εμένα;".
-Διατί Θεέ μου; Στον ναό Σου με βλέπεις πολύ τακτικά, τηρώ τις εντολές Σου, η ζωή μου διέπεται από τις προσταγές Σου...εεε τώρα αν...καμμιά φορά...
-Καμμιά φορά;;;
-Καμμιά φορά...κοίτα, ξέρεις πως σήμερα πολλοί από εμάς έχουμε λίγο απομακρυνθεί από Εσένα, αλλά κάνε λίγο τα στραβά μάτια...ξέρεις πως όλοι μας κάνουμε διαρκώς κάποια έρευνα αγοράς. Τι συμφέρει; πού θα πουλήσω πιο ακριβά το τομάρι μου; πού θα αγοράσω πιο φτηνά ό,τι απέμεινε από τον άλλον...
-Ε και λοιπόν; Είναι λόγος αυτός να γλυκοκοιτάζεις άλλους θεούς; Τι δεν σού προσφέρω εγώ;
-Σου είπα Θεέ μου, κάνε λίγο τα στραβά μάτια...αδύναμοι άνθρωποι είμεθα, καμμιά φορά ακούμε χωρίς να το θέλουμε για κάτι θεούς που, παραδέξου, κάνουν καλές προσφορές στους πιστούς τους...
-Δηλαδή!
-Ε δεν ακούς...σαχλαμάρες. Λένε, λένε, να κάτι βλακείες ...τάχαμου αν τους αφιερώσεις την ζωή σου, τότε, κάτι λένε για 40 παρθένες...βλακείες, ε;
-Αμφιβάλλεις;
-Όχι, αλλά πες μου...βλακείες, ε;

Αντίξοες συνθήκες

Περπατούσε βαριεστημένος πάνω στο πεζοδρόμιο και δίπλα του προχωρούσε αργά, καβάλα στο μηχανάκι του, ένας φορτωμένος διανομέας-ντελιβεράς. Συμπαθής τού φάνηκε καθώς τού χαμογέλασε πίσω από το κράνος. Τον χαιρέτησε κι αυτός, με ένα νεύμα που ήθελε να πει πως συμπάσχει μαζί του. Ο κόσμος συμπαθεί γενικά τους ντελιβεράδες...φαντάζεται πως όλοι τους
είναι πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά κ.τ.λ. Ο διανομέας, ο πιτσαδόρος, σταμάτησε μπροστά στο περίπτερο και διάβαζε τις εφημερίδες χωρίς να κατέβει από την μηχανή:
"Ψήφισαν οι 153...Πιέζουν οι 53...Μάστορα, τι λες; Παίζεται κάνα παιχνίδι με το 100;  153-53=100" είπε στον περιπτερά.
Ο διανομέας, κουβεντιάζοντας, ακουμπούσε απρόσεκτα το αριστερό του άρβυλο στο περιοδικό "Κυνοφιλία", το αγαπημένο ανάγνωσμα τού βαριεστημένου περιπατητή, που έτυχε να είναι αναρτημένο πολύ χαμηλά, σχεδόν ακουμπούσε στο έδαφος.

Κυνοφιλία...
εκείνος κοιτούσε την βροχή από το παράθυρο τού δωματίου της, εκεί που ξάπλωνε ο σκύλος της, ένα συμπαθητικό κόκερ, που περπατούσε με ένα ύφος κοιμισμένο ή ξάπλωνε με ένα θλιμμένο βλέμμα. Ίσως εκείνη η παρουσία έκανε την βροχή να μοιάζει πιο ...απαστράπτουσα, πιο κατακλυσμιαία από ό,τι πράγματι ήταν. Όλα αυτά αρκετούς μήνες πριν. Μήνες πριν, εκείνη είχε αρχίσει να κοιμάται σιγά, αθόρυβα. Ξυπνούσε μόνο για να βγαίνει από το σπίτι και να πηγαίνει να κάνει βελτιώσεις στην εμφάνισή της. Και ήθελε να προλάβει όσο περισσότερες μπορούσε, εί δυνατόν όλες. Μαλλιά έτσι ,σαν την...μα όχι πρώτα να προλάβω την κόμμωση σαν την, αυτήν που μοιάζει με την Ζενεβιέβ Μπυζόλντ. Πόσα χρόνια ζωής χρειάζονται σε μια γυναίκα για να δοκιμάσει όολες τις κομμώσεις που υπάρχουν, τις ανταύγειες...Ένα εκατοστό παραπάνω σε μήκος ή δυο παρακάτω. Εκείνη αμφέβαλε αν θα προλάβει! Κάθε απόγευμα γύριζε στο σπίτι αλλαγμένη σε κάτι. Ύστερα καθόταν να γράψει ένα ποίημα, να αλλάξει ένα στίχο. Μια ποιητική συλλογή...αμφέβαλλε εάν θα αρκούσε η ζωή πού τής απέμενε. Είχα προσπαθήσει να την πείσω να εκμεταλλευτεί τον χρόνο της αλλάζοντας ανταύγειες παρά παραλλάσσοντας στίχους.

Ποιητική συλλογή
Γνώρισα μερικούς που έλεγαν ότι -για να αποκτήσει η ζωή τους νόημα- έπρεπε να γράψουν, λέει μια ποιητική συλλογή τουλάχιστον. Ο ανόητος νάρκισσος Ηλίας, ο απλοϊκός Γιάννης, ο άσχετος Νίκος, τίποτα δεν κατάφεραν. Ήταν πολύ αργά και ήσαν αγοραίοι. Εμμονές γύρω από τον Χένρυ Τσινάσκι δεν σε κάνουν απαραίτητα Μπουκόφσκι. Η ...ευθανασία δεν σημαίνει Καρυωτάκη. Έστω και λίγος Καφκισμός μέσα στα πλοία τού εμπορικού ναυτικού...δεν έχει καμμία θέση. Θα πάει στα βράχια το καράβι. Σε κάνει δυστυχή συγγραφέα.
Εγώ θυμάμαι εκείνην να κατεβαίνει την κυλιόμενη σκάλα ενός σούπερ μάρκετ, πανευτυχή και αγέρωχη με την καινούργια της κόμμωση. Όλο τριγύριζε στα σταντ με τροφές κατοικιδίων. Το λέγανε Ζουζού. Την λέγανε Ζουζού και αυτήν.

Ο ντελιβεράς σχεδόν πατούσε πλέον το περιοδικό "κυνοφιλία" συνεχίζοντας το καλαμπούρι του: "153-53=100...κάτι παίζει με το 100"

Ricordati di me

Ηλικίες

Τα λογότυπα τής υγείας θυμίζουν θάνατο, όπως και ο σταυρός φέρνει στο νου δυο έννοιες:
και τέλος και πίστη (άρα και ελπίδα). Δυο όψεις. Το ανθρώπινο σώμα, ως διδακτέα ύλη αλλά και σαν πεδίο έρευνας, αναπαριστάται από σκελετούς, υποκαθίσταται από πτώματα.

Από τότε που έφυγε ο πατέρας λες και πήρε μαζί του όλα εκείνα τα ελαττώματα, όλα τα ελλείμματα τού χαρακτήρα μου, από τον φόβο μιάς κλήσης στο τζάμι τού αυτοκινήτου για παράνομη στάθμευση έως το κυνηγητό ενός απατημένου συζύγου. Τηρουμένων τών αναλογιών.

Βρήκα μια φωτογραφία, ένα πορτραίτο μου, που λέει την αλήθεια, μαρτυρά με ακρίβεια την ηλικία μου και με αναπαριστά όπως θα έπρεπε να είμαι στην ηλικία μου. Σε μια στιγμή ένιωσα πως βρισκόμουν μπροστά σε μια ανακάλυψη, έπειτα είχα την αίσθηση τού τετριμμένου. Τέλος ταυτίστηκα ηλικιακά με τον πάππο μου.

Η έφηβη ενθουσιάζονταν με το σκυλάκι τού περαστικού που σκαρφάλωνε απάνω της με ορμή.
Ο ενθουσιασμός της τριπλασιάζεται όταν μαθαίνει πως το σκυλάκι λέγεται Ζουζού!. Ύστερα κατευθύνεται στο σούπερ μάρκετ. Περιπλανιέται ανάμεσα στα στάντς, φτάνει στις τροφές για
κατοικίδια.

Αν κάποιος έπρεπε να καθορίσει την πλέον ανόητη από όλες τις ηλικίες τών ανθρώπων, ώστε να περιμένει τα ελάχιστα καλά και τα περισσότερα λάθη, πιστεύω θα επέλεγε την ηλικία τών 40+...Όλη εκείνη η αίσθηση τής σωρευμένης δύναμης και εμπειρίας σού αφαιρεί κάθε επίγνωση γύρω από τα όρια τών δυνατοτήτων σου. Έχεις δε, τάχαμου, όλο τον χρόνο να διορθώσεις τα λάθη σου. Όλα.

Μιά τσούλα

Η γυναίκα τού Καίσαρος πρέπει να είναι τιμία. Η γυναίκα τού Καίσαρος πρέπει και να φαίνεται τιμία, επίσης. Πώς θα φαίνεται όμως τιμία;

-Δεν θα έχει τρόπο να κερδίζει δικά της λεφτά αλλά δεν θα ζητάει κιόλας όλη την ώρα χρήματα για αγορές από τον βασιλιά...Να έχει χρήμα αλλά να μην δουλεύει.
-Θα είναι και λιγάκι πρόστυχη, όμως αλλά μόνο με τον Καίσαρα. Αυτές οι τίμιες, στον ερωτικό τομέα...τυπική όψις γυαλιά-και-κρεατοελιά!
-Ναι...τσιμπι-τσιμπι-τσιμπιχόφτεν. Μην γίνει βαρετή, ούτε απαιτητική (στάσεις, κόλπα κ.λπ.)
-Κι όταν γίνει βαρετή; Δεν μπορεί ο Καίσαρ να μείνει πολύ καιρό μέσα στη ρουτίνα...ίσως κάποια φιλενάδα τής γυναίκας τού βασιλιά...

-Άρα, μέχρι τώρα καταλήξαμε ότι η σύζυγος...
-Η σύζυγος τού Καίσαρος θα ήταν φτυστή η Ντάρυλ Χάννα, αν η υπόθεση που κάνουμε ήταν φίλμ
-Μπααα...η Γκ. Πάλτροου ή μια Γκρέτα Σκάκι με πολλές φίλες.

-Εν ολίγοις:Τίμια εν οίκω, τίμια για τα μάτια τού κόσμου, ολίγον πρόστυχη, χωρίς να εργάζεται αλλά χωρίς και να στερείται τίποτε. Μόνο ένα απαλό σαπούνι, όχι αρώματα αλλά το σαπούνι είναι το σπανιότερο που υπάρχει. Το ακριβότερο!

-Οι γάμπες της να είναι τέλειες αλλά και να φαίνονται ότι είναι τέλειες. Να καπνίζει ή όχι;
-Ένα λεπτό...θα φαίνεται τίμια και θα έχει φόρα παρτίδα τα μπούτια της; Δεν συνάδει, δεν συνάδει!

-Ε καλά...δεν θα πρέπει να είμαστε και τόσον άκαμπτοι. Επιτυγχάνουμε συνήθως τα αντίθετα με αυτές τις σεμνοτυφίες. Χαμηλοβλεπούσες, όμορφες δήθενμε καλυμμένα κάλλη, σεξουαλικά κόλπα που μένουν φαντασιώσεις, σαπούνια που στάζουν πάνω στο βρεμμένο κορμί, μια σκλάβα τού βασιλιά...φίλες πρόθυμες να την υποκαταστήσουν. Πωπωπω!
-Ε ναι, καταλήξαμε στο ότι η σύζυγος τού Καίσαρος πρέπει και να είναι και να φαίνεται μιά τσούλα...