Έψαχνε βασικά να βρεί μια ταλαιπωρία πάνω στην οποία να τρίψει την αίσθηση παντοδυναμίας του. Να την λειάνει, να την στρογγυλέψει ή -γιατί όχι;- να την δοκιμάσει στην πράξη. Πώς είχε φτάσει όμως σε αυτήν την παντοδυναμία; Εύκολη η απάντηση...
Η απάντηση ήταν πως η πίστη τον είχε οδηγήσει σε μια αισιοδοξία πρώτα, ύστερα σε μια "υπέρβαση τού εγώ του" συνολικά, (μια exaltation, που λέγαν οι γραφικοί ψυχολόγοι κάποιων καιρών). Και από εκεί και πέρα εκείνη η ιλιγγιώδης αίσθηση τής παντοδυναμίας ήταν πολύ κοντά στην καρδιά, στον νού, στους μυώνες του.
Τώρα καταλήγουμε να τα ρίξουμε στην πίστη όλα; Και ποιά πίστη; Αυτήν που αφορά την θρησκεία;
Μα η θρησκεία σε πάει πιο πολύ προς την ταπεινότητα, λένε. "Η πίστις κινεί όρη". Η θρησκεία; Όχι.
Η πίστη τής θρησκείας ήταν αυτό που χρειαζόταν ο άνθρωπός μας για να λειάνει την αίσθηση παντοδυναμίας που τον βασάνιζε και που ούτε αποδεικνυόταν αληθινή ούτε ξεφτιλιζόταν σαν μια ψευδαίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου