Εσείς βρήκατε τον τρόπο να δέσετε τις καρδιές σας και να τις αφήσετε να τραγουδούν την φιλία σας. Μακάρια επικοινωνία ...έτσι ακούγεται.
Ευτυχώς, διότι είστε εγκαταλελειμμένοι, αφημένοι στην μοναξιά που φυσιολογικά μάς αφήνει ο χρόνος...ξέρετε καλά, σάς είναι γνώριμη η εικόνα τής συζύγου που γίνεται μητέρα και παραμένει ύστερα καθιστή στην άκρη τού κρεββατιού, λίγο πρησμένη στην κοιλιά, δυσκίνητη. Ο σύζυγος γυρίζει εδώ και εκεί. Νιώθει ακόμα πως εκείνος είναι ένα μέρος τής ζωής, πως τρέχει δίπλα της.
- Άρα μόνο τις γυναίκες χτυπά η μοναξιά; Μα τι λες...
Το χτύπημα για εκείνον, τον σύζυγον, τον άνδρα, η ανατροπή έρχεται από τον Υιό. Θες με ένα σιχτίρ, θες με ένα "δεν σε έχω ανάγκη πλέον", θες με ένα Τετέλεσται (ό,τι και αν ήθελε να πει στην κυριολεξία, το νόημα ήταν πως δεν Τον είχε πλέον ανάγκη).
Συνεχίσετε λοιπόν να τραγουδάτε και να υμνείτε την φιλία σας. Όχι όμως σαν αυτόφωτο νόημα αλλά σαν το καλύτερο υποκατάστατο αυτού που χάσατε περνώντας ο χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου