Κέλτες

Στο σκονισμένο περπάτημα με την άμμο στα μάτια
με τις λέξεις να γεννιούνται χωρίς να λένε κάτι
ψάξαμε τις εισόδους τών στοών όπου οι Κέλτες
αφήσαν τις σορούς τους ψάχνοντας για αλάτι

Περιμένοντας να βρω νεκρό εσένα, αδελφέ μου
μέσα στα πλουμιστά ρούχα, τα χρυσά περιλαίμια
ανάμεσα στα γυαλιστερά και χρυσαφένια ξίφη
αντί για σκελετό, σε βρήκα έτοιμο να πολεμήσεις

Ήμασταν γενναία ράτσα και σκορπίσαμε τρόμο
στους εισβολείς που εκστράτευσαν στα μέρη μας
με σώματα ψηλά, βαμμένοι χρώματα πολέμου
μεθυσμένοι ουρλιάζοντας, σπέρνοντας τον φόβο

Έτσι, με την βοήθεια τού σεισμού και τών θεών
τού Πανός την σύριγγα που έψαλλε τον Πανικόν
οι βάρβαροι δεν ξαναπάτησαν ποτέ στην Ρώμη
και έφυγαν έντρομοι από τα μέρη τών Δελφών