Ένα συμβάν

Δεν ήταν δυνατόν να φανταστεί εάν αυτή του η ανακάλυψη, σε ηλικία μάλιστα εβδομήντα ετών, θα μπορούσε να αλλάξει σε κάτι το υπόλοιπο της ζωής του. Ήταν κάτι που ανακάλυπταν και άλλοι άνθρωποι γύρω του, αν και σε μικρότερη ηλικία από εκείνον. Η ζωή τών πιο πολλών δεν άλλαζε σε τίποτα.

Στην περίπτωσή του, όμως, ήταν σίγουρος πως επρόκειτο να αλλάξουν τα πράγματα. Αυτό το κάτι που είχε ανακαλύψει ήταν πολύ γυαλιστερό και λείο, με τόσα χρώματα πάνω του, συμπαγές μα και αφράτο, τόσο που γλιστρούσε σαν σαλιγκάρι τεράστιο πάνω στο στήθος και στην ράχη του ανθρώπου αυτού, ο οποίος προς την δύση τού ενεργού του βίου βρήκε εμπρός του αυτό το πρωτόγνωρο συμβάν.

Και πώς θα μπορούσε αυτό το κάτι να είναι ένα συμβάν στον χρόνο, χωρίς σημασία και συνέπειες; Η μυρωδιά τού δάσους τις βραδυνές ώρες, τα βουνά τον χειμώνα, η ρητίνη των δένδρων που κολλά στα δάχτυλα και τις παλάμες σου...Τι περίπατο έκαναν όλα αυτά, από τα ρουθούνια μέχρι τους ώμους του!

Αραιός χρόνος, ρυθμικός, χαϊδεμένος από τεράστιες καμπάνες που δονούν το φως, περιστρέφεται σαν καλειδοσκόπιο μέσα σε μια βροχή χλιαρή και ήρεμη. Ψίθυροι από τις γωνίες των δρόμων, στις γειτονιές του κόσμου, γλυκόλογα και ευχές.