Τα παραπεταμένα, άχρηστα πιά, παιγνίδια δεν αντέχουν εύκολα όλη τη νύχτα στα σκουπίδια ... αυτή την πρώτη και τελευταία νύχτα που μένουν στους κάδους τών απορριμμάτων, στις γωνίες τών δρόμων. Νωρίς το πρωί θα περάσει το φορτηγό τού δήμου και με αυτόν τον τρόπο θα λήξει η μεγάλη ή μικρή παραμονή τους στην κάθε γειτονιά.
Κυρίως ανυπόμονα μαδημένα λούτρινα, παιγνίδια ηλεκτρικά που οι μπαταρίες τους έχυσαν τα υγρά τους διαβρώνοντας όλο το μηχανισμό τους, αεροπλανάκια με το ένα φτερό σπασμένο, κουτσές κούκλες κι ακέφαλα ρομπότ-εξολοθρευτές, παιδικά πιανάκια με λειψή τη μια τους την οκτάβα.
Αυτή είναι η μοίρα τους, παιγνιδιών μοίρα...Θριαμβευτική είσοδος στο σπίτι, παραμονή για λίγες μέρες στο σαλόνι κι ύστερα, κάτω από από κάποιο παιδικό κρεβάτι, ανιαρή παραμονή. "Memento mori" λένε τα παλιά γερασμένα παιγνίδια στα καινούργια κατά τη θριαμβευτική προέλασή τους μες το αδηφάγο σπίτι που τα υποδέχεται σαν βιρτουόζους ηθοποιούς ανάμεσα στα χειροκροτήματα τού πλήθους τών παιδικών χεριών.
Έτσι, συνήθως, γίνεται. Αλλά, σπανίως, τα εμπορεύματα αυτά αρνιούνται αυτή τη μοίρα που είναι σχεδιασμένη απ' τους ανθρώπους. Μαζεύουν τα κομμάτια τους και βιαστικά, πριν τα απορριμματοφόρα καταφτάσουν, βγαίνουν απ' τους κάδους και όπου τους βγάλει φτάνουν. Έπειτα έρχεται το πρωί κι ακίνητα παραμένουν. Σε νέα χέρια ανθρώπινα θα πέσουν -άλλη, νέα ζωή. Μοίρα παιγνιδιών, διαφορετική(;) απ' την ανθρώπινη τη μοίρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου