Όχι αυτόν...

Γίνε δωρητής οργάνων. Νεφρά, κερατοειδείς, ήπαρ ... είναι όλα χρήσιμα. Τον εγκέφαλό σου μπορείς να τον πάρεις μαζί σου.

Όλα είναι στο νου σου

Ο κόσμος κρύβεται πίσω από τις πόρτες φοβισμένος
Από το παράθυρο βγάζει
το κεφάλι του δειλά
Τρέμει στο άκουσμα ανθρώπων που περνάνε
καθένας τον διπλανό του
κοιτάει λοξά
Ποτέ δεν θα πεθάνει μέσα μας ο κλέφτης
που στέκει πίσω από το παράθυρο
αλαφιασμένος
Όταν ακούει κάποιον διαβάτη να μονολογεί
τι δώρα φέρνει ο Δαναός, λέει,
τάχα τι ζητά ο ξένος;
Πήγα μια βόλτα σήμερα
είδα πολλούς ανθρώπους
Σαν αστυνομικοί στο δρόμο
μοιάζαν αραγμένοι
Σήκωσα τα χέρια μου ψηλά,
έτοιμος ένα
"γειά" να πω
όταν ένιωσα κρύες χειροπέδες
να μού περνάνε βιαστικά

Στα φύλλα της ιτιάς

Και πώς θα μπορούσαμε εμείς να τραγουδούμε
Με το πόδι τού ξένου να μάς πλακώνει την καρδιά
Με τούς νεκρούς μας αφημένους στις πλατείες
Δίπλα στο παγωμένο -από το βαρύ κρύο- χορτάρι
Όπου σέρνεται το παράπονο των παιδιών
που σαν τους αμνούς  φοβισμένα κρύβονται
το ένα πίσω από τ' άλλο
κάτω από το σύννεφο τής  μαύρης κραυγής
που η μάνα αφήνει βρίσκοντας το γιό της σταυρωμένο
στο ξύλο τού τηλέγραφου;
Όχι, δε θα 'ταν δυνατόν εμείς να τραγουδούμε
Πιο φρόνιμο ήταν που στα κλαδιά τής ιτιάς
εμείς οι ποιητές τις λύρες μας είχαμε κρεμάσει.
Κι εκείνες ταλαντεύονταν ανάλαφρα στον μελαγχολικό αγέρα.


Ο Κουασίμοντο (1901-1968), βρίσκει ίσως αφορμή σ' αυτούς τους στίχους (Alle fronde dei salici), να "μειώσει" την ποίηση κι ίσως όλη την τέχνη, όσον αφορά την δύναμή της να εκφράσει τα πιο επώδυνα, τα πιο τραχιά συναισθήματα που γεννιούνται στην ανθρώπινη ψυχή. Εδώ παρουσιάζει ένα έρημο τοπίο όπου τα συναισθήματα πλακώνουν την συλλογική ψυχή. Ο κατακτητής είναι παρών και η παρουσία του σημαίνει απώλεια, μάταιη αναζήτηση των απόντων. Μάταια αναζητά κανείς μια λογική σ' όλα αυτά. Κι αυτή δυσεύρετη. Λυτρωτική θα ήταν αυτή τη στιγμή η τέχνη, έστω σαν ένας θρήνος που θα ένωνε όσες δυνάμεις απέμειναν. Ένα μοιρολόι έστω, μέχρι να βρει ένας ποιητής το κουράγιο να ξεκρεμάσει τη λύρα του που αδύναμη και άλαλη μένει ακόμη κρεμασμένη ανάμεσα στα φύλλα τής κλαίουσας ιτιάς.

Το ποίημα ίσως παραπέμπει και στο "Με ποιο κουράγιο να πάρουμε τις λύρες μας μαζί; Σάμπως θα τραγουδούσαμε στον ξένο τόπο;".

Κορίνα

Στάθηκε στη διασταύρωση σκεφτικός κοιτώντας αμήχανα δεξιά κι αριστερά. Ένιωθε παράξενα γιατί, για νιοστή μέρα στη σειρά, δεν μπορούσε να εξηγήσει την αίσθηση παντοδυναμίας  που τον κυρίευε χωρίς όμως αυτή να συνοδεύεται από τη συνηθισμένη σωματική ευεξία. Κάτι ξένο κινήθηκε μέσα του σαν χοντρό ψάρι κι ένα κύμα ναυτίας τού ήρθε κάτω από το στέρνο. Το απέδωσε στο απαίσιο φαγητό τής προηγούμενης βραδιάς αλλά αμέσως παραδέχτηκε πως η αιτία δεν μπορούσε να είναι αυτή.

Οι άνθρωποι γύρω του ψήλωσαν απότομα κι άρχισαν να τον κουτσομπολεύουν πάνω από το κεφάλι του. Μια γαλάζια γλίτσα  έτρεχε από το στόμα τους την ώρα που μιλούσαν κι έπεφτε στα ρούχα του. Ο άμοιρος προσπαθούσε να γλιτώσει τα ακάλυπτα μέρη του από τα εκκρίματά τους. Φαντάστηκε τον εαυτό του να σηκώνεται από τον χλοοτάπητα ενός γηπέδου στις κερκίδες τού οποίου όλοι τον γιούχαραν, χωρίς να ξέρει το γιατί. Ένιωσε όπως νιώθουν τα ποντίκια όταν στο τυφλό τρέξιμό τους, αντί για έξοδο, συναντούν έναν τοίχο που τους ματαιώνει τη φυγή. Κοίταξε βιαστικά γύρω του για να βρει τον πάγκο τής ομάδας του, το πιό φιλόξενο μέρος για έναν ποδοσφαιριστή όταν χτυπηθεί ή όταν ο όχλος τον περιλάβει με τα κέρματα και τους αναπτήρες.

Όταν τέλειωσε η πτώση τών αντικειμένων στην σύντομη φαντασίωση, εκείνος επέστρεψε στην ψυχική κατάσταση που βρισκόταν στην αρχή: μόνος, στατικός μα κι ασταθής ανάμεσα σε άλλους που ήταν ολόιδιοι μ' αυτόν και προσπαθούσαν πανικόβλητοι να τρέξουν δεξιά κι αριστερά για να ξεφύγουν - από τι;  Ένιωθε ακόμα τη ναυτία να ανακατεύει με την ουρά της το στομάχι του και στα αυτιά του άκουγε ένα τύμπανο να χτυπάει σε τρελό κρεσέντο. Θόρυβος σαν από μια μπάλα τού μπόουλινγκ στη δική της αποστολή: να ερημώσει το διάδρομο από τις άχρηστες κορίνες που ματαιόδοξες ορθώνουν το χαμηλό ανάστημά τους, ανήμπορες να ξεφύγουν, ακόμη κι όταν η βαριά μπάλα έχει ειδοποιήσει ότι είναι ήδη πολύ κοντά.

Giusto Pio - Battiato