Principessa delle rose

Ο πόνος στη ράχη

Μελλοντικός τοπικός άρχοντας!...Τι στο καλό τού είχαν πει μόλις πριν λίγα λεπτά οι  δύο Δυστοπιανοί Αυτοδιοικητικοί Παράγοντες; Ήταν τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από την αϋπνία τών τελευταίων ημερών, που δεν κατάλαβε τίποτα άλλο παρά ότι τού είχε εντελώς απρόοπτα γίνει πρόταση να εκτεθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές, μια και κάποιοι έκριναν ότι η καθημερινή τριβή του με εκατοντάδες πολίτες τού εξασφάλιζε σημαντική δημοτικότητα.

Αυτή η δημοτικότητα ήταν πολύτιμη στο Κυβερνητικότυπο Σκέλος τού Δυστοπιανού Κόμματος. Το άλλο σκέλος, το Αντιπολιτευτικότυπο Σκέλος τού Δυστοπιανού Κόμματος είχε επιλέξει ήδη τον μελλοντικό ηττημένο των εκλογών, κάποιον αντιπαθή μεγαλέμπορο τής περιοχής, τού οποίου η ήττα θα έφερνε ψυχική ανάταση κι αίσθηση δικαίου στους ψηφοφόρους.

Ακόμη όμως κι αν ήθελε να παραβλέψει την ασχετοσύνη του όσον αφορά τα αυτοδιοικητικά πράγματα, ακόμη και τότε δεν θα ένιωθε χαρά με την διανομή τών ρόλων που τού είχε μόλις ανακοινωθεί. Ακούμπησε το μέτωπό του στο γραφείο μπροστά του κι άκουσε, μέσα στην ησυχία τών πρώτων νυχτερινών ωρών, φωνές από το διπλανό διαμέρισμα: "Δεν γίνεται η επανάσταση έτσι. Δεν μπορούν να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι..." έλεγε ο ένας. "Θα χάσουν κάθε λαϊκό έρεισμα...πρέπει αυτός που θέλει να ανατρέψει το καθεστώς να έχει μαζί του την κοινή γνώμη, τον παππού και τη γιαγιά!", συπλήρωνε ο άλλος.

Μες το μυαλό του γύριζαν όλα αυτά και το ένα πολεμούσε το άλλο: Η ευγένεια "σήμαινε" αποδοχή τού Δυστοπικού τρόπου ζωής και ερμηνευόταν σαν συμμόρφωση και διάθεση θεοποίησης αυτού τού τρόπου ζωής στις συνειδήσεις τών πολιτών. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς στα καλά καθούμενα να γίνεται αγενής, πολεμώντας έτσι το σύστημα...η ευγένεια και η αγένεια δεν είναι πολιτικές στάσεις. Κι αυτός, ευγενικός εκ φύσεως ήταν αλλά πέρα από αυτό δε χωρούσε άλλη ερμηνεία για την καθημερινή του συμπεριφορά. Ήταν εντελώς πλανημένος όποιος γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του συμπέραινε πως είναι θιασώτης τού καθεστώτος.

Ο πόνος στη ράχη του τον ανάγκασε να ισιώσει τον κορμό του πάνω στο κάθισμα κι έτσι να βρεθεί οπτικά αντιμέτωπος με την on line εργασία του πάνω στην γλώσσα και λογοτεχνία γειτονικής χώρας, την οποία έπρεπε να υποβάλει διαδικτυακά ώστε -σε περίπτωση επιτυχίας- να γίνει δεκτός ως ισότιμος υπήκοος τής εν λόγω χώρας. Σε τι θα μπορούσε να ενδιαφέρει εκείνον οποιουδήποτε τύπου εμπλοκή κι ενασχόληση με τα "κοινά" τής Δυστοπίας ; Όλον αυτόν τον τελευταίο καιρό ονειρευόταν, αλλά κι ετοίμαζε, την οριστική φυγή του, εκείνο το "back on monday...", το ...ύπουλο κι οριστικό "άντε γειά" που μερικοί αφήνουν πίσω τους, με μια μεγάλη ποσότητα πηχτής χολής η οποία είναι αλήθεια πως γρήγορα εξατμίζεται, ξεχνιέται. Έτσι, μια ολόκληρη συναισθηματική απόδραση καταλήγει υπόθεση αρχειοθετημένη χωρίς πρώτα να ερμηνευθεί.

Κάθε βράδυ

Το βράδυ περνά πάνω από μια μητέρα που διαβάζει ένα παραμύθι στο παιδί της. Πόσο μεγάλα είναι τα παραμύθια που μιλάνε για την καλοσύνη τών φτωχών, τη σκληράδα τών πλουσίων, το θρίαμβο τής αγάπης, τις αιώνιες φιλίες!

Το διάβασμα τέλειωσε για σήμερα, η μητέρα σκεπάζει το παιδί της και μένει μόνη της με το βιβλίο. Κουρασμένη καθώς είναι πιάνει ένα μολύβι και το ξύνει αργά λες και δε θέλει πολύ θόρυβο να κάνει.

Πάνω στις επόμενες λευκές σελίδες πρέπει να γράψει τη συνέχεια τού παραμυθιού από κει που απόψε το άφησε, όπως και χτες το βράδυ έγραψε αυτό που διάβασε απόψε. Έχει ακόμη να αποφασίσει το πού, το πώς και πότε το παραμύθι θα τελειώσει.

Bene

Ας μείνουμε κρυμμένοι στα εργαστήριά μας να σκαρφιστούμε ό,τι τρικλοποδιά ή παγίδα μπορούμε να βάλουμε στους δρόμους απ' όπου περνάει ο χρόνος, σημάδια βάζοντας στις πόρτες: "Νέος είναι ακόμα αυτός ενώ εγέρασε πλέον ο άλλος", λέει.

Η βροχή έξω κι ο θόρυβος τού αέρα δυσκολεύουν τις συζητήσεις, κάνουν τις εξηγήσεις να φαίνονται απολογίες. Τέτοιο καιρό όταν κάνει, σταματούν οι μάχες κι ανακωχές σκοπιμότητας ζητούν οι δυό πλευρές.

Σκέφτονται με ποιά νέα όπλα θα πολεμήσουνε η κάθε μια την άλλη.

Κουνώντας μοναχά τα μάτια

Πάτησε εδώ κάτω
πριν αρχίσεις



Είχα επιμείνει και τελικά καταφέρει να πάρω μαζί μου τον απλοϊκό και θυμόσοφο Α., ως συνοδό μέλος, στην ημερίδα που ήμουν καλεσμένος να παρακολουθήσω καθ' όσον εγώ μόνος μου δεν επρόκειτο να πάω. Προσπαθούσα την εποχή εκείνη να διευρύνω  τον κύκλο τών συναναστροφών μου έχοντας συμφιλιωθεί με το ενδεχόμενο να σπαταλώ στο εφεξής  αρκετό από το χρόνο μου με ανθρώπους που μου προκαλούν -και τους προκαλώ- αφόρητη πλήξη ή εκνευρισμό. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που επιθυμούσα (μάλλον πειθανάγκαζα τον εαυτό μου) να παραβρεθώ σε άλλη μια διάλεξη πάνω στο θέμα "Έλλειψη Επικοινωνίας και Υπερσύγχρονη Τηλεπικοινωνία".

Το ύφος τών καλεσμένων, η αίθουσα, η ανυπομονησία του Α., εν ολίγοις όλα, είχαν αρχίσει να ξυπνούν μέσα μου τον συνηθισμένο κακό μου εαυτό: Απέρριπτα εκ των προτέρων ό,τι λεγόταν, ξεφυσούσα, γυρνούσα αριστερά-δεξιά το κεφάλι δείχνοντας τήν χωρίς λόγο δυσαρέσκειά μου. Καθόμουν ανάμεσα στον Α. και σε έναν αδύνατο, νευρικό, καλοντυμένο μακρυμάλλη ο οποίος βλέποντάς με να δυσανασχετώ πλησίασε το στόμα του στο αυτί μου και είπε:
-Διαφωνείτε με όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες δυο τουλάχιστον ώρες... Έτσι δεν είναι, κύριε;

-Ασφαλώς, κύριε...Μα τι είναι αυτό πια! Λέγονται τα ίδια και τα ίδια συνέχεια, για τα ίδια θέματα, από τους ίδιους ανθρώπους. Οι συζητήσεις περιστρέφονται τελικά πάντα γύρω από κάποιο "κόστος / όφελος" και ξεχνά κανείς το κυρίως θέμα.

-Ναι, ακριβώς! Έχετε "πιάσει" βλέπω το νόημα τών διαλέξεων, των συζητήσεων, κάθε ανταλλαγής απόψεων. Στην αρχή παρουσιάζουν το υπό συζήτησιν θέμα ως θεμελιώδες, ουσιαστικό, θέμα ζωής και θανάτου με τεράστιας σημασίας προεκτάσεις και στο τέλος καταλήγουν σε μια αισιόδοξη διαπίστωση πως "τα πράγματα θα πάνε καλά, υπό όρους όμως, και με την προϋπόθεση ότι...".  Ουφφφ!

-Ουφφφ...καμιά φορά θα ζητήσω το λόγο και θα τα πω χύμα, ε!

-Ναι, νομίζω πως άνθρωποι σαν κι εσάς πρέπει να εναντιώνονται σ' αυτά. Έχετε το ύφος τού ανθρώπου που βαρέθηκε να ακούει παθητικά τα ίδια πράγματα κι επίσης ο φίλος σας δίπλα σας είναι ένα εξαιρετικό ...ντεκόρ: αντιπροσωπεύει περίφημα τον κλασικό αποχαυνωμένο ακροατή που παρακολουθεί τη συζήτηση λες και τον έχει συνεπάρει ένα μπαλάκι τού πινγκ πονγκ στο ανόητο πέρα δώθε του.

-Α, όχι... έτσι είναι αυτός όταν παρακολουθεί κάτι με ενδιαφέρον. Σφίγγει τα μάτια για να εστιάσει καλύτερα. Παρ' όλα ταύτα διαφωνεί, το ξέρω.

-Λοιπόν, ορίστε. Πάρτε το λόγο και πείτε πως όλα αυτά σας αφήνουν αδιάφορο, πως διαφωνείτε με τον τρόπο που διεξάγεται η διάλεξη, πείτε πως από όλη τη συζήτηση δε θα μείνει τίποτα, πως δεν αλλάζει τίποτα έτσι. Διαμαρτυρηθείτε για την ηχητική εγκατάσταση ή τον εξαερισμό ή τα καθίσματα ή ό,τι  άλλο θέλετε.

-Δεν βρίσκω τώρα την ενεργητικότητα που χρειάζεται, κύριε. Ήρθα εδώ για να γνωρίσω λίγο κόσμο στα διαλείμματα τής ημερίδας, πίνοντας καφέ. Δεν ήρθα να γίνω αντιπαθής κι εδώ.

-Βάλτε το φίλο σας να το κάνει εκείνος αντί για σας...αυτός δεν φαίνεται να προβληματίζεται ιδιαίτερα. Δασκαλέψτε τον τάχιστα, όπου να 'ναι τελειώνει η ημερίδα και πρέπει να λάβει χώρα η ανακεφαλαίωση, η εξαγωγή συμπερασμάτων και η πάντα τόσο γενναιόδωρη αναφορά στις διαφορετικές απόψεις, η γενναιόψυχη απόδοση τιμών στις διαφωνίες. Εκφράστε μια διαφωνία...δεν είναι δυνατόν να μη σας ενοχλεί τίποτα στην ημερίδα!

"Εεε, άφησέ μας ήσυχους, άνθρωπέ μου", ξέσπασε ξαφνικά ο Α. και, αφού σηκώθηκε, συνέχισε να διαμαρτύρεται μεγαλόφωνα: "Δε φτάνει που το θέμα είναι τετριμμένο, δε φτάνει που με αυτή την ημερίδα δε θα αλλάξει τίποτα, ούτε θα μείνει κάτι μέσα μας, δε φτάνει που η ηχητική εγκατάσταση είναι χάλια, δε φτάνει που τα καθίσματα βουλιάζουν...έχουμε κι εσάς που δε βγάζετε το σκασμό. Ήμαρτοοον!".

Ο τελευταίος ομιλητής διέκοψε την ομιλία του κι απευθυνόμενος στον Α. είπε ανακουφισμένος:

"Επιτέλους, εκεί στο βάθος, κάποιος που διαφωνεί!...Camera, ας τον δούμε στο video wall!". Ένα εκτυφλωτικό φως γύρισε ξαφνικά προς τη μεριά μας ενώ στην μεγάλη οθόνη έβλεπα το φίλο μου, εκτός εαυτού, να συμπληρώνει με τις διαφωνίες του την ημερίδα και δίπλα του ένα εξαιρετικό ντεκόρ: εμένα, να αντιπροσωπεύω περίφημα τον κλασικό αποχαυνωμένο ακροατή που παρακολουθεί τη συζήτηση με το ηλίθιο ύφος κάποιου που κοιτά ένα μπαλάκι τού πινγκ πονγκ στο ανόητό του πέρα δώθε, κουνώντας μοναχά τα μάτια.