Βίαιη εκπνοή, σαν φτέρνισμα

Όχι, δεν είμαι κατά τού γέλιου. Το γέλιο δίνει δύναμη, υγεία, ψυχική ηρεμία. Όχι πως κάθε γέλιο είναι φάρμακο. Όπως κάθε γέλιο δεν προκύπτει από το γελοίο έτσι και κάθε γέλιο δεν προκύπτει από το χυδαίο και το προσβλητικό. Το γέλιο που κάνει καλό είναι πρώτ' από όλα εκείνο το γέλιο που έρχεται αυθόρμητα, απρόβλεπτα σαν βίαιη αναπνοή. Τυχαία, σε μια παρέα δύο, τριών, πέντε ανθρώπων. 

Μου αρέσουν οι οργανωμένες εκδρομές και ξεναγήσεις μα δεν μου αρέσει το γέλιο που έρχεται από τους επαγγελματίες τού γέλιου, αυτούς που ζουν από το γέλιο, που παράγουν γέλιο σε μια ορισμένη ώρα. Επίσης δεν μου αρέσει το γέλιο που παράγουν αυτοί που νομίζουν πως "έχουν την ικανότητα να χαρίζουν γέλιο" (τι μετριοφροσύνη!).

Ένα γέλιο σε μια παρέα με ένα κρασάκι, με ένα αυτοσχέδιο τραγουδάκι σκωπτικό, ή σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, τρέχοντας πάνω στο χώμα ή ανάμεσα στα δέντρα, με ποδήλατο ή με πατίνι. Το γέλιο εκεί, στ' ανοιχτά δίνει ζωντάνια...είπαμε, το γέλιο είναι και μια βίαιη αναπνοή. Θα έπρεπε λοιπόν να γελά κανείς κάτω από τον ήλιο, σε χωράφια, μακριά από κλειστούς χώρους γεμάτους καπνό. Χωρίς ωράριο και -πάνω από όλα- όχι "για να ξεφύγουμε από τα προβλήματα" αλλά να, γιατί έτσι είναι.

Και μου φαίνεται ανόητη αυτή η παραγωγή τού γέλιου, σε μαζική κλίμακα -ό,τι περισσέψει το πετάμε- γιατί αν δεν παράξουμε γέλιο "θα μας πουν μονόχνωτους και καταθλιπτικούς".

Les hommes

Ξερά

Μετά τον Επιτάφιο άρχισαν να μπαίνουν όλοι στο ναό. Ήξερα καλά πως ξεγελούσαν τον εαυτό τους, η είσοδος στο ιερό είναι απαγορευμένη αν πρώτα δεν έχεις περάσει από το μονοπάτι που σου καίει τα πόδια. Περπατώ σ' ένα δρόμο, προς το μπαρ. Ζευγάρια που φιλιούνται είναι ένα ντεκόρ για τα μπαρ, το νέον φωτίζει το πρόσωπο τής στολισμένης γυναίκας.

Ο άντρας, με το πάθος του, σκεπάζει την απροθυμία τής γυναίκας. Ο Παζολίνι ήταν ένας άγγελος τής αλήθειας τουλάχιστον σ' αυτό το θέμα: Οι γυναίκες του, από την Κολχίδα έως το Μιλάνο φιλούσαν με τα μάτια ανοιχτά τους εραστές τους, παθιασμένους ή όχι, μοιραίους ή ευκαιριακούς. Οι άντρες φιλιούνται μεταξύ τους με περισσότερο πάθος. Ακολουθούν τον εραστή τους, βγάζοντας τα ρούχα τους στο λιμάνι, άρτι αφιχθέντες από τη Θήρα.

Αυτό παρατηρώ, αυτό πρέπει να καταθέσω. Εδώ, απέναντι σε μια ημέρα που τελειώνει μ' ένα σάντουιτς κι ένα ποτήρι κρασί, αισθάνομαι ταλαιπωρημένος μόνο από το γεγονός ότι όλα αυτά έγιναν χωρίς να γνωρίζω το λόγο. Άδικο δεν είναι, σε τελική ανάλυση. Με κάνει μόνο να νοσταλγώ την εποχή που κάπνιζα τα βράδια - η μέρα τέλειωνε εκεί.

Αυτά γι' απόψε. Ξερά... Τα υπόλοιπα αύριο. Κι επιφυλάσσομαι του δικαιώματός μου και τής ευχαρίστησής μου: Σκέψεις, διάθεση κι επιχειρήματα ίσως αύριο να μην έχουν καμία σχέση με τα σημερινά.

Άσε, κ. Dalla...

Ήδη μερικοί δεν ήξεραν τον Dalla...Από αυτούς που τον είχαν ακουστά, μερικοί θα πουν: "Άλλος ένας θάνατος ανθρώπου τού καλλιτεχνικού κόσμου". Άλλοι θα πουν "πήγε να βρει την Amy Winehouse και τον M. Jackson..."

Βέβαια, στην Ελλάδα μας, ενώ οι θάνατοι τών δύο παραπάνω σταρς έγιναν θέμα σε τηλεόραση και διαδίκτυο, ο Lucio πέρασε στα ψιλά. Μα και αυτός...αν ήθελε να τιμηθεί η απουσία του, τόσο πολύ τού κόστιζε να βρεθεί μέσα σε καμιά μπανιέρα τίγκα στην ηρωίνη και στα υπνωτικά;

Όχι τίποτ' άλλο...Με ρωτάς, κ. Dalla, αν πήραμε χαμπάρι το θάνατό σου και εμείς. Μερικοί σίγουρα κάτι ακούσαμε. Αύριο, λέει, θα εκτεθείς -μέρα τών γενεθλίων σου- στην πλατεία τής πόλης σου, που την έκανες τραγούδι. Τώρα, για περισσότερα πράγματα, εδώ στην Ελλάδα, δε σε κόβω...

Κατ' αρχήν στα μπαρ, στο ράδιο, στην tv, δε σε άκουγα (ελάχιστα "σε παίζανε") ...κατά κανόνα άκουγα Αμερικάνικα και Βρετανικά. Δικαιολογημένα, βέβαια, αφού η Αμερική είναι πιο κοντά στην Ελλάδα. Καθώς και η ζωή μας είναι πιο κοντά στην Αμερικάνικη. "Κομματάρα, yeah..." που λενε οι Ράδιο Αρβύλα στο άκουσμα τών πρώτων ήχων τού δυνατού μπάσου και των εκκωφαντικών ντραμς.

Άλλο πράμα ο καλλιτέχνης που όλη την ώρα απασχολεί τα μ.μ.ε. με τις αποτοξινώσεις του, τις εμφανίσεις του στις οποίες κατουριέται, που αποκοιμάται όρθιος πάνω στη σκηνή. Σ' αυτά τα χρόνια, κ. Dalla, ο καλλιτέχνης είναι σαν σταρλέττα: για να ασχολούνται μαζί της πρέπει να κουνάει την ουρά της. Πολιτικές τοποθετήσεις και φιλοσοφικές σκέψεις θέλει ο κόσμος από τους σταρς;

Βγήκες να πεις καμιά παπαριά ποτέ κ. Dalla, όπως οι beatles ή οι άλλοι αγγλόφωνοι αστέρες που με το μάτι μαύρο από την πρέζα, έλεγαν διάφορα μεγαλομανιακά και ύστερα έπιαναν τα όργανα κι έβγαζαν με άγριες φωνάρες τα σώψυχά τους; Και δεν εννοώ τους Bowie, Clapton, Knopfler.

Κάποτε ο κ. Νιόνιος είχε πει για "...αυτή τη μαϊμού, το Ντάλλα, που με αντέγραψε" (sic). Τέλος πάντων. Εσύ πήγαινες κι ερχόσουν σαν τουρίστας. Την τελευταία φορά "μας την έκανες" και δεν ήρθες. Είπαν πως "δε σ' άφησε ο γκόμενος" :)

Τώρα κανονικά θα έπρεπε να βάλω ένα βιντεάκι με ένα τραγούδι σου. Μα έχω βάλει και θα βάλω πάλι κι άλλα. Τώρα -δεν ξέρω γιατί- μού έρχεται να βάλω το τραγούδι που θεοποίησαν οι "αρβύλα":

Σαν αμερικανάκι θα φωνάξω κι εγώ: kommataraaa...yeah. Στην υγειά σου, Αμέρικα...Και εις άλλα με υγεία. Όπως την εννοείς εσύ την υγεία ... τζόγκινγκ & κοκαϊνη.