Χτες το βράδυ το πλήθος τών εικοσάρηδων μας είχε στριμώξει -εμάς τους πενηντάρηδες- σε μερικά μόνο από τα τραπέζια τού "Un mundo guapo". Κάπνιζαν όλοι τους, σχεδόν, ενώ εμείς το 'χουμε κόψει το τσιγάρο όλοι, ο ένας από το φόβο τού εμφράγματος, ο άλλος για να αποδίδει στο σεξ, λέει . Με το εγκεφαλικό δε τού Σωτήρη, πέρσι, ακόμα και οι πιο τσαμπουκάδες από μας έβαλαν μυαλό.
Μπορεί να φαίνεται κάπως αστείο αλλά, όταν επεξεργάστηκαν οι εγκέφαλοί μας αυτό που έπαθε ο εγκέφαλος τού Σωτήρη, γίναμε όλοι πιο σοβαροί και εχέφρονες. Φταίει κι εκείνη η εικόνα που είδαμε τελικά όλοι με τη σειρά μας σε κείνα τα τεράστια φιλμ με τα πολλά τετραγωνάκια. Την αξονική τομογραφία τού εγκεφάλου του, εννοώ. Όχι πως καταλάβαινε τίποτα κανείς από μας, βλέποντας τις ασπρόμαυρες πλάκες, αν εξαιρέσεις εκείνη την ασυμμετρία στις εικονίτσες. Και ασυμμετρία>ανισορροπία>διαταραχή>παύση.
Έτσι είναι ο εγκέφαλος. Πάντα πιο ευαίσθητος κι επιφυλακτικός και φοβιτσιάρης σε ό,τι μπορεί να τον βλάψει. Ακούει για εμφράγματα, αναπηρίες, ακρωτηριασμούς και -φυσικό είναι- ταράζεται. Όταν όμως ακούσει για εγκεφαλικό, για άνοια, για σχιζοφρένεια, τότε σταυροκοπιέται, παθαίνει σοκ. Αμάν μην μας βρει κάνα τέτοιο κακό. Να 'ναι καλά το μυαλό μας, ο νους μας! Μα, η αλήθεια ποιά είναι; Είναι όντως στα καλά του ο νους μας;