Κάτι τόσο παράλογο έκαναν, όσο παράλογο θα ήταν κάποιος να διαβάσει σ' ένα ποίημα το στίχο "κόβω τις φλέβες μου απόψε με ξουράφι" και να σπεύσει να καλέσει το 166 ή να καλέσει όλους τους γνωστούς του αιμοδότες...
Αισθάνομαι την ανάγκη να το παρουσιάσω πάλι απόψε εκείνο το ποίημα. Έτσι, λοιπόν, άρχισε η πορεία μου:
Η Πορεία
Συνταχθείτε πίσω μου
Ηλίθιοι όλων των εποχών
Και όλων των ρευμάτων
Πλανημένοι των ιδεών
Νόθοι απόγονοι των ειδών
Έκθετοι και παρατημένοι
Στα κατώφλια των πορνείων
Μονόφθαλμοι και αόμματοι
Βαρήκοοι και κουφοί
Με τα βιβλία σας οι μεν
Και οι δε τις μουσικές σας
Γιατί εδιάλεξα εσάς
Να οδηγήσω με σιγουριά
Στο τέλειο σκοτάδι
Και την απόλυτη σιωπή
Στον τελικό προορισμό σας
Στη Γη της Επαγγελίας
Και τόπο αφανισμού σας
Βαθιά στη χαράδρα των Μαριαννών
Όσους από σάς επιζήσουν
Της Σκύλλας,της Χαρύβδεως
Και της Σφιγγός
2 σχόλια:
Αριστα τους τα λές.
Δεν έχουν πάρει τίποτα είδηση.
Νωχελικές οδαλίσκες στη νιρβάνα τους.
Γιατί ανώνυμα, φίλε μου; Είναι άραγε ντροπή το να σχολιάσεις εδώ;
Δημοσίευση σχολίου