08 Μαΐου, 2011

Εβδομήντα





Μέσα στον ύπνο του
-πληρωμένο όνειρο-
άκουγε κάθε βράδυ
φωνούλα σιγανά να λέει
"κι εγώ άνθρωπος είμαι...
έχω ανάγκη από αγάπη"
Τότε απάνω πεταγόταν
φόβος τον έπιανε γιατί
είχε ακούσει πως στον κόσμο
όποιος ζητάει λίγη αγάπη
θέλει όλο και πιο πολλή 
όλο και πιο πολλή...
Όση περισσέψει την πετάει







4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σπαστο σε κερματα...(εαν εχεις ψιλά φυσικα)

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

όμορφα δεικτικό το ποίημα σου.
μόνο μιαν ένσταση έχω. με πια μεζούρα, με πια ζυγαριά μετριέται η αγάπη; και πόσο ζυγίζει-μετράει τελικά για να μην περισσεύει κι όλα;

με δύναμη από το χάος….

cloudsinthemirror είπε...

Πολλά κακά προέρχονται από περίσσεια αγάπης, αν το καλοεξετάσεις. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν γι αυτό το ποίημα.

atena είπε...

Prova a ragionare sull'amore e perderai la ragione. (Proverbio francese)

"L'amore non si vede in un luogo e non si cerca con gli occhi del corpo.Non si odono le sue parole e quando viene a te, non si odono i suoi passi"
San Agostino.