Va pensiero

Πέτα νου μου, με φτερά ολόχρυσα
ακούμπησε απαλά τις πλαγιές
και τους λόφους όπου ευωδιάζουν
χλιαρές και αιθέριες
τής πατρίδας οι αύρες γλυκές

Τού Ιορδάνη τις όχθες χαιρέτησε
και τής Σιών τα ερειπωμένα κάστρα

Ω, πατρίδα μου, τόσο όμορφη και χαμένη!
Ω, ανάμνηση μοιραία κι αγαπημένη!

Χρυσή λύρα τών θεϊκών βάρδων,
γιατί σιωπάς στην ιτιά κρεμασμένη;
Τις θύμησες στις καρδιές άναψε πάλι
διηγήσου τους περασμένους καιρούς

Όμοια με του Σολομώντα τις αποφάσεις
ένα φοβερό βροντοφώναξε θρήνο
Ο Θεός ας σου εμπνεύσει μιαν αρμονία
να μπολιάσει το μαρτύριό μας μ' αρετή


Μια απόδοση τής χορωδίας  "Va pensiero..." από τον Nabuccodonosor τού Βέρντι.