Στην αρχή έβλεπε τη δουλειά του σαν μια από τις τόσες δουλειές τού ευρύτερου Δημόσιου τομέα. Μισθός μικρός αλλά δεν μπορούσες και να αποδείξεις πως άξιζες περισσότερο. Με τον καιρό οι ανιαροί διάλογοι -που τον έκαναν να νιώθει σαν νηπιαγωγός σε τάξη παιδιών με ειδικές ανάγκες- άρχισαν να αποκτούν κάποιο ενδιαφέρον.
Είχε επίσης χαλαρώσει από την ένταση που του προκαλούσε η εντύπωση πως κι εκείνος, με τη σειρά του, παρακολουθείται από κάποιον. Κάποιον που τον παρακολουθεί για να είναι σίγουρος πως η δουλειά γίνεται σωστά. "Ναι, καλά! Δημόσιο...στ' αρχ...α τους!". Απαλλάχτηκε από την έννοια κι έτσι δούλευε με περισσότερη όρεξη. Τσιγάρο, καφές, σάντουιτς, ραδιοφωνάκι είναι ό,τι χρειάζεται ο μέσος δημόσιος υπάλληλος για τα διαλειμματάκια του.
Έπειτα θα ήταν αδικία να δεχτεί πως τον βάλανε να παρακολουθεί 7-8 παράξενους, μοναχικούς ή παλαβούς. Οι συνομιλίες, καμιά φορά, είχαν ενδιαφέρον και άλλες φορές γίνονταν αφάνταστα πληκτικές. Το καλό με τον Φράκκο ήταν πως, όσο πληκτικότερη ήταν μια συνομιλία, τόσο εκείνος σχημάτιζε την εντύπωση πως κάποιος θέλει να τον κάνει να παρατήσει τη δεδομένη γραμμή και να "πιάσει" μιαν άλλη. Άλλες φορές, πάλι, είχε την εντύπωση πως λεγόταν κάτι πολύ ενδιαφέρον μόνο και μόνο για αντιπερισπασμό.
Στη γραμμή #6 λ.χ., 11 η ώρα περίπου, η χωρισμένη μητέρα είχε αρχίσει να διηγείται σε μια φίλη της την περιπέτεια μιας προηγούμενης ημέρας:
"Είχαμε πάει στο σπίτι τής Καίτης, μού είχε δώσει τα κλειδιά τού σπιτιού. Δώσαμε ραντεβού εκεί με τον Κώστα κι αυτός περίμενε να κοιμίσω το μικρό που μου είχε μείνει αμανάτι...Είχα βάλει, βρε Κική, την πετσέτα πάνω στο πορτατίφ γιατί το σκασμένο δεν κοιμόταν ούτε με το φως ούτε στο σκοτάδι. Με πήρε ο ύπνος και μετά δεν ξέρω τι έγινε...θυμάμαι μόνο πως όρμησε στο δωμάτιο ο Κώστας κι ανοίγοντας τα μάτια είδα την πετσέτα και το πορτατίφ να έχουν πάρει φωτιά. Φαίνεται οι αναθυμιάσεις νάρκωσαν κι εμένα και το παιδί. Αν ο Κώστας δεν ήταν τόσο ...φουριόζος, πιθανόν να μην ξυπνούσαμε ποτέ. Ευτυχώς όμως...Δηλαδή, δεν ξέρω. Έκτοτε ο Κώστας πήρε μια φορά μόνο κι ήταν πολύ ψυχραμένος. Φοβήθηκε...ποιός ξέρει!"
Ο Φράκκο, εντυπωσιασμένος, σημείωσε:
[ #6. Ώρα 10.55 μ.μ. - 11.35 μ.μ., περίεργη περιγραφή. Ύποπτα σημεία: "Πετσέτα - Πορτατίφ - Παιδί". Επίσης: "Καίτη - Κώστας - Κική". Επανάληψη γραμμάτων (;). Υποσημείωση: αποκοτιά, παρά λίγο απώλεια ζωής.
Υπάλληλος Φράκκο]
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου