Τόοοσο δυνατή!

Μα ποιος την καταλύει αυτή τη δημοκρατία;

Όχι, δεν είναι ερώτηση τού τύπου "και ποιος την ...καταλύει αυτήν, μωρέ;;;"

Κατ' αρχήν μάς είχαν πει πως είναι τόοοσο δυνατή ώστε να μην κινδυνεύει από κανέναν!
(Ήταν τότε που κάτι ...παιδαρέλια τα είχαν κάνει λαμπόγυαλο - λέξεις κλειδιά: αλέξης, κούγιας, ασπροκόπης παυλόπουλος).

Μετά, λίγο οι σφαλιάρες από δύση & ανατολή (πόσο πάει το φιλί?), λίγο η πείνα που έπεσε... Σιδηροπενία > Αναιμία > Ατονία > Ζαλάδες...

-Παιδιά, με το μαλακό ...η Δημοκρατία ζαλίζεται. Κάντε λίγο ησυχία γιατί δε νιώθει καλά!

-Να γίνουμε Αργεντινή, τότε, ωρέ...Ίσα ωρέ, κατεβάζω τους διακόπτες παντού. Σκοτάδι-νύχτα θα πέσει!

-Kale... tender is the night!

-Ρε Φωτό, άσε το ρεύμα ήσυχο. Μπορεί να χρειαστεί Εντατική η Δημοκρατία, αν φάει καμιά σφαλιάρα από τη Χρυσή...

-Ναζιστές δε μας φοβίζουν... Να βγουν στην παρανομία! Δεν δικαιούνται να ...

-Άσε ρε φίλε, άμα το σκεφτείς μπορούν κι αυτοί να επικαλεστούν το 114. Το 114 είναι και για δεξιά και για αριστερά. Τι το πέρασες; ζευγάρι παπούτσια με δυο όμοια αριστερά; Πώς είναι αυτά τα νούμερα...184, 154 ...

-Παιδιά ησυχία... η Δημοκρατία δεν είναι στα πολύ καλά της. Ησυχίααα!

-Οι καλύτεροι είμαστε!!!!!!!!!!!!!

Ολιγαρχία

Θα μπορούσε λοιπόν να είναι Ολιγαρχία, εκείνο το πολίτευμα στο οποίο κάνουν κουμάντο οι ολίγοι, οι λίγοι που λέμε (λέμε: αυτός είναι ανεπαρκής, είναι λίγος).

Οι "λίγοι", οι ανεπαρκείς δηλαδή θα έκαναν κουμάντο. Αυτοί που διαθέτουν μόλις λίγα προσόντα παραπάνω από τον άχρηστο, εκείνον που και να μην υπήρχε δεν θα το παρατηρούσε κανείς. 

Οι "λίγοι" άρχοντες -φυσικό είναι- δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν τις συλλογικές/θεσμικές  υποχρεώσεις τους κι έτσι αφήνουν ένα κενό σχεδόν σε όλα τα ζητήματα.

Δεν είναι δικαιολογία αν πούμε πως ο κόσμος, όταν νιώθει πως η μοίρα του είναι σε χέρια "λίγων", καταλαμβάνεται από άγχος και στενοχώρια. Αίσθημα ανημπόριας και καθήλωσης, πανικός σκορπίζεται μέσα σε αυτό το καθεστώς ολίγων (ανικάνων).

Εκείνοι που δεν μπορούν να αναπνεύσουν τον ζαλιστικό αέρα τής μεγαλομανίας (και δεν μπορούν να βρουν μια έτοιμη και συνήθως παραληρητική απάντηση από τις τόοοσες που διοχετεύουν τα παρακλάδια τού ίδιου τού συστήματος), φέρονται πρώτα δυσφορικά, αρνητικά και στο τέλος υποκύπτουν.

Τότε αρχίζει ο πραγματικός πόλεμος. Πόλεμος χωρίς συναίσθηση τού γιατί πολεμάω αλλά σαν επιλογή έσχατη. Τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιος με δυο άδεια χέρια; Ακόμα και για να αυτοκαταστραφεί χρειάζεται ένα σκοινί, τέχνη στον κόμπο, σαπούνι, σκαμνί κ.λπ.

Γάμος με ισχύ 999 χρόνια

E' un facile vangelooo...

Βαρετόν δείπνον Αρχαγγέλων

Θυμάμαι τη θεία μου που τραγουδούσε συχνά πυκνά:

Σ' αγαπώ, πολύ μού αρέσεις
γιατί είσαι από άλλο αστέρι
είσαι από κει που ο Ήλιος κι η Σελήνη
δεν είναι ρουτίνα καθημερινή
μήτε γεωμετρία τού κόσμου
μα τών ανθρώπων είναι η καλοσύνη
κι η καλοσύνη είσαι συ, εμπρός μου!

Η θεία μου, ας την πούμε θεία Χ, μεταξύ τών άλλων μεγαλομανιών της, ηρέσκετο να λέει πως όλοι τη θεωρούσαν μεγάλη και σπουδαία μαγείρισσα με εντυπωσιακάς επιδόσεις ακόμα και εις την μαγειρίτσαν.  Τόνιζε βέβαια πως δεν ήταν έτσι τα πράγματα και πως όλες αυτές οι κολακείες την άφηναν αδιάφορον, τελείως αδιάφορον.

Κατάφερνε να δείξει όντως αδιάφορος εκτός από τις φορές που τρία, τέσσερα άτομα άρχιζαν να την πιέζουν με τα "μπράβο" τους οπότε εκείνη παρεδίδετο στας συνήθεις οπτικοακουστικάς, οσφρητικάς,  ψευδαισθήσεις της, μυστικιστικού χαρακτήρος διανθισμένας με στοιχεία κοσμογονίας: Οι άγγελοι, ας αφήσουμε τας μετριοφροσύνας ... οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ κατέβαιναν ενδεδυμένοι με σμόκιν δεξιώσεων καθώς και μωρουδιακάς σαλιάρας (ουρανίου ραφής και προελεύσεως) ίνα συμφάγουν από το φαγητόν της. Οι κάλυκες στο μακρύ της τραπέζι ήσαν πανέτοιμοι να γεμίσουν οίνον εκλεκτόν.

Ματαίως προσπαθούσε η θεία Χ να αλλοιώσει τας φαντασιώσεις της...συγκεκριμένως να φαντασθεί, αντί τού Μιχαήλ ή τού Γαβριήλ, εκείνον δια τον οποίον τραγουδούσε το ανωτέρω ταπεινόν ασματίδιον το οποίον επαναλάμβανεν εις το ρεφρέν του περί τας είκοσι φοράς εκείνο το "η καλοσύνη είσαι συ, εμπρός μου!" (x20).

Λέγουν πως υπάρχει όνειρον μέσα στο όνειρον, ποίημα μέσα στο ποίημα, φιλμ μέσα στο φιλμ... ακόμα και αιδοίον εντός αιδοίου (πώς γίνεται τώρα το τελευταίον, τρέχα γύρευε ...). Γεγονός ήτο πως η θεία διαπίστωσε λίαν συντόμως πως "ψευδαίσθησις εντός τής ψευδαισθήσεως" δεν υπάρχει. Αυτή ήταν η ...βαρετή παρέα της: ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ και άλλα, μικρά αγγελούδια τής προσκολλήσως, ούτως ειπείν "μαρίδα ούράνιος".

Τούς αναθεμάτιζε όλους τότε η θεία, μονολογώντας, συνήθως, τηλεφωνικώς, νευρίαζε και τελικώς -από την σωματοποίησιν τού άγχους της- εξέρναγεν ολούθε εις την κουζίνα, κυρίως εις την χύτραν, γεγονός που επέσυρεν την μήνιν τών καλεσμένων της και τας αποδοκιμασίας τού τύπου:

- Αχ μωρέ, χρυσοχέρα είσαι ... μα τούτην την φορά δεν το επέτυχες το γεύμα. Σάμπως πολύ αλατισμένον μού εφάνη, με το συμπάθιο!

Βολική πίστη

Σκεφτόταν ο ποιητής (εννοώ όλους τους γραφιάδες, όταν αναφέρομαι σε ποιητές):

Αν πω όλα όσα σκέφτομαι και μόνο όσα σκέφτομαι, τότε θα με πάρουν με τις πέτρες όλοι αυτοί που με διαβάζουν. Αν πω και κάτι παραπάνω, κάτι για να "μένω στο παιχνίδι" θα συνεχίσουν να με ακολουθούν...εννοώ αν προσθέσω στα λεγόμενά μου λίγα πράγματα που τα πιστεύουν όλοι, τότε θα τα καταφέρω να γίνω ευχάριστος.

Να γινόμουν άραγε πιο ευχάριστος αν έδειχνα πως φοβάμαι τη γνώμη όσων με διαβάζουν ή πάλι θα ήμουν πιο αγαπητός αν έδειχνα σκληρός, αλαζόνας που κανέναν δεν υπολογίζω; Μες τη μοναχική μου πορεία δεν θα φάνταζα πιο αληθινός ή πιο τραγικός; Αυτό βασικά πιάνει περισσότερο κι από μια αυτοκτονία.

Μπάσσος: "Είναι μια εύκολη αυτοειδωλοκτονίααα!" (κατά το:  "E' un facile vangelo" στη Μαντάμα Μπατερφλάι)

Από την άλλη άκρη τής σκηνής, ένας άνδρας κοιλαράς, με κουστούμι έργου τού Μολιέρου είχε μιλήσει και συνέχισε:

- Μην λησμονάς να ικανοποιείς όλο το κοινό τής πλατείας. Άφησε για το Αριστερίστικο κοινό σου μιαν ικανοποίηση. Θέματα ομοφυλοφιλίας, οικολογίας, καθημερινής πλήξης...Όσο για το δεξιόστροφο κοινό, πες κάτι για τον... αυτόν τον κρητικό, σε -ακης τελειώνει...Α! Για τον Κοσμάκηηη...

- Το ξέρω, ξέρω τα όριά μου. Αυτό είναι σαφές. Τα ταμπού είναι ταμπού. Δεν μπορείς να βρίσεις τον Βελουχιώτη διότι θα σε φάνε οι αριστεροί. Αν δεν μιλήσεις για τον Κοσμάκη θα σε φάνε, όμως και οι δεξ...

- Μόνο οι αριστεροί;! Έχω έναν πολύ φίλο, αριστεριστή, δέκα χρόνια στο Τορίνο φοιτητής, ντύνεται σαν φλούφλης (10 χρόνια στο Τορίνο...ε!) κι όποτε περάσει από τη Λαμία, περνάει να προσκυνήσει το ... Μπάμπη Κλάρα. Σε δυο πρόσωπα δε σηκώνει κουβέντα ...στον Άρη και τον Ρονάλντο.

- Ναι ...αυτό θέλω να σου πω, χωρίς να λέω τίποτα καινούργιο: Πόσο εύρος έχουμε να κινηθούμε; Πολλά ταμπού. Τα καθορίζουν οι ιστορικές πηγές. Έτσι βλέπεις και το δεξιό να θαυμάζει το Τσε ή τον Γκαριμπάλντι. Και για αυτούς υπάρχουν πηγές ότι επρόκειτο για ...καθαρματάκια.

- Ιστορική πηγή βρίσκεις για όλα, αρκεί να θες...Σταρ σύστεμ... Τσε, Βελουχιώτης, Μάο...

- Α, μη γίνουμε κώλος τώρα. Άλλο Τσε, άλλο Βελουχιώτης, άλλο Μάο. Άλλο Κάστρο, άλλο Γκαριμπάλντι!

-Έτσι λες;

Μπάσσος : E' un facile vangelooo

Ήγουν, ελευθερίως: Πολύ βολική ετούτη η πίστηηη!