Μικρό λουλούδι - η χθεσινή μέρα

Χθες γιόρτασα τα γενέθλιά μου με ιδιαίτερα καλή διάθεση και μάλιστα κέρασα  ο ίδιος, από μόνος μου, όλο το προσωπικό και τους υπόλοιπους τροφίμους του οίκου ευγηρίας "ΔΥΣΗ".  Χάρισα κι ένα  εγκάρδιο χαμόγελο στην κυρά Όλγα το βράδυ που εκείνη μου έβαλε στην παλάμη το αντιυπερτασικό, το αντιρρευματικό, το αντικαταθλιπτικό και το υπνωτικό μου εμπλαστράκι διαδερμικής απορρόφησης.

Την προηγούμενη μέρα με είχε επισκεφτεί ο γιός μου με τα δύο εγγόνια και μου έφεραν διάφορα καλούδια: φωτογραφίες, γλυκά γιά τα κεράσματα, αρώματα, ξυριστικά είδη, τρία κουτιά πούρα και το τελευταίο "βιβλίο" του φίλου μου - ίσως το 20στό ή 25ο, έχασα πιά το λογαριασμό, με ιδιόχειρη υπογραφή και χαιρετίσματα πολλά. Είχα λοιπόν στο δωμάτιό μου να με περιμένουν πάμπολλα πακετάκια υποσχόμενα χαρούμενες εκπλήξεις μετά από τόσο καιρό, 365 ημέρες, τα προηγούμενα γενέθλιά μου δηλαδή.

Όπως κάθε τέτοια μέρα, η σκέψη που χοροπηδούσε μέσα στο κεφάλι μου ήταν αν αυτά μου τα γενέθλια θα ήταν και τα τελευταία. Όταν είσαι στα ογδοήκοντα και τέσσερά σου χρόνια η ευχή "και του χρόνου" αποκτά ένα ιδιαίτερο βάρος ή ακούγεται και σαν ανέκδοτο. Θυμόμουν πάντα εκείνο το μεγάλο σαξοφωνίστα που είχε...καταφέρει να πεθάνει τη μέρα των γενεθλίων του ακριβώς. Ναι, ο Sidney Bechet ήτανε...petite fleur, όλοι αυτό θυμόντουσαν από κείνον, σχεδόν τίποτ' άλλο. Το είχε τραγουδήσει κι ο Aznavour αργότερα, θυμήθηκα.

Τέλος πάντων,όπως κάθε βράδυ, έτσι και το χθεσινό βράδυ άφησα στην άκρη το διαδερμικό εμπλαστράκι του ύπνου γιά να το χρησιμοποιήσω τελευταίο, όταν πιά θα είχα βαρεθεί να περιεργάζομαι τα δωράκια μου. Άναψα ένα πούρο με το συλλεκτικό, ίσως μοναδικό και τελευταίο επί γης  αναπτήρα bic κι άρχισα να χαζεύω τις ολογραφικές παραστάσεις από τις διακοπές του γιού μου με τη γυναίκα του.

Ήταν σαν να περνάει, μέσα από το μικρό μου δωμάτιο, η υπερταχεία των 800km/h που κάνει το γύρω της Ευρώπης όπως το παλιό "πράσινο" έκανε τη διαδρομή ΠΕΙΡΑΙΑΣ-ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Στενοχωρήθηκα μόνο που, όπως με πληροφόρησε ο μικρός εγγονός μου, ακόμα δε βρέθηκε τρόπος για ανασύνθεση ολογραφήματος με  επεξεργασία μόνο μερικών ασπρόμαυρων φωτογραφιών. Κρίμα... Θα μου άρεσε πολύ, ειδικά χθες, να γέμιζα το δωμάτιό μου με τρισδιάστατες κινούμενες εικόνες της νιότης μου. Θα γίνει κάποτε, σκέφτηκα. Έτσι κι αλλιώς  η συμπυκνωμένη περιήγηση από Ευρώπη έως Ασία μέσα σε 2 ώρες, πέρα από την ευχαρίστηση, μου έφερε μια ζαλάδα και μια επιθυμία για ξάπλα κι ακινησία.

Έπειτα έβαλα στο book player το "βιβλίο" που διαμόρφωσε (δεν λέμε πιά, εδώ και καιρό, "έγραψε") ο φίλος μου ο οποίος είχε αρχίσει πριν μια 40ριά χρόνια να γράφει στο χαρτί κι ακολουθώντας την εξέλιξη της  τεχνολογίας εκδόθηκε σε διάφορες μορφές, καταλήγοντας σήμερα να εκδίδεται σε τετράγωνα τσιπάκια.

Παρακουλούθησα, λοιπόν, το "βιβλίο" του στην τρισδιάστατη προβολή του, "τρέχοντάς το" που και που γιατί κάπου πλατύαζε και σχεδόν μάντευα τι θα έλεγε παρακάτω. Εξάλλου, μετά από σχεδόν 40 χρόνια ανάγνωσης του εν λόγω φίλου, μπορούσε να με "ξαφνιάσει" ακόμα αλλά λιγότερο απ' ό,τι στην αρχή. Παρέμενε πάντως ενδιαφέρων, πληθωρικός και με το πέρασμα του χρόνου... λίγο λογορρο'ι'κός.

Στο τελευταίο πακετάκι υπήρχε μια έκπληξη. Ανοίγοντάς το, διάβασα στο σκληρό φάκελο που περιείχε: "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ -Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΛΟΥ DVD- ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ".

Αυτό θα το αφήσω γιά τον ύπνο, σκέφτηκα. Οι Τεχνικοί του Ύπνου, ευτυχώς, έχουν καταφέρει να απαλλάξουν από αυτή την αδράνεια του κοιμώμενου νου ένα αρκετά μεγάλο κομάτι εγκεφάλου το οποίο μπορεί να συνεχίζει νηφάλια τις εργασίες του. Όλο το κομάτι του εγκεφάλου μου, αυτό που συγκινείται και πλημμυρίζει από συναισθήματα, δεν κοιμάται ποτέ. Ο ύπνος πέφτει σαν απόχη μονάχα πάνω στο κουρασμένο μέρος του μυαλού μου που διαχειρίζεται την αρτηριακή μου πίεση, την αναπνοή μου, τη σύσπαση των μυών. Το συναίσθημά μου είναι μόνιμα ξύπνιο για να το πολιορκούν αναμνήσεις, εικόνες, μουσικές.

Έβαλα λοιπόν το DVD στην υποδοχή κι αυτό άρχισε να περιστρέφεται. Στο εξώφυλλο έλεγε "1000 HITS". Κατά Ερμηνευτή A,B,C,...Κατά Συνθέτη A,B,C,...Διαβάζοντας και ψάχνοντας έβαλα και το διαδερμικό εμπλαστράκι του ύπνου. Λοιπόν...ΣΥΝΘΕΤΕΣ, Αρχές του Αιώνα: A, B...Ά, νάτο, Behcet Sidney.  ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ: Α, νάτο, Aznavour Charles.  ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Petite Fleur.

Με την ίδια πίεση πάτησα το διαδερμικό στη δεξιά μου καρωτίδα και το PLAY στο PLAYER. Έπεσα στο κρεβάτι του δωματίου μου, στον οίκο ευγηρίας "ΔΥΣΗ", τράβηξα δύο απανωτές ρουφηξιές κι άφησα το πούρο μου στο σταχτοδοχείο. Ενώ έμπαινα στον ιδιόμορφο ύπνο μου, η μουσική άρχισε...