... το σπίτι μας

Λαϊκό αίσθημα / Κοινή λογική

Λαϊκό αίσθημα; Εεεε! και ποιος δεν το σέβεται;!

Τι είναι το λαϊκό αίσθημα;
Μα, είναι όταν ερωτεύεται ένας λαϊκός τύπος μια λαϊκή τύπισσα. Όλη αυτή η φάση που ο ένας ζηλεύει την άλλη και η άλλη κάνει το μαλλί της πλατινέ. Είναι το τσόλι που αγαπάει το μάγκα. Είναι ...δηλαδή ήταν, ο πάλαι ποτέ μουστακαλής και το διαχρονικό τσουλάκι που ονειρεύονταν τις αμαξάρες με γραμμάτια.
Ξεμαλλιάσματα κι αφορισμοί (άμα κλέψεις μιανής τον άντρα, κάποια θα τον κλέψει από σένα -  δεν χτίζεις ποτέ την ευτυχία σου πάνω στη δυστυχία μιας άλλης - λούσου αυτά που κορόιδευες). Έστιν ουν Λαϊκό αίσθημα (και περί Δικαίου αίσθημα) κάτι παρόμοιο με την Κοινή λογική.

Θα ήθελα να βλέπω μόνο όσα εκούσια κοιτάζω.

Με το δεξί

Ακόμη και στο θάλαμο αερίων, μην ξεχάσεις να μπεις με το δεξί. Μέχρι να κλείσει πίσω σου η πόρτα, πιθανόν να σου απαντηθεί θετικά η αίτηση χάριτος.

Κρανιοτομή

Τα ρούχα που κάθε μέρα φόραγες, για να κυκλοφορείς σε μια αυλή κρετίνων που τσακώνονται σα μικρά παιδιά κακομαθημένα...τα ρούχα σου, λέγω, τα είδα τυλιγμένα δίπλα στο κεφάλι σου, στο φορείο. Βρωμούσανε ιδρώτα, τσιγαρίλα, επιτυχίες μουσικές.

Το ίδιο πιστεύω θα βρώμαγες κι εσύ. Παρά λίγο να σκύψω να σε μυρίσω.

Σ' αυτή τη ζωή ήσουν "ένας από μας". Και τον είχες μάθει με δυσκολία αυτό το ρόλο. Δεν έχει σημασία. Δύσκολα ή ξεδύσκολα είχες μάθει, και μάλιστα με ευχέρεια, να λες τις ίδιες φράσεις με τους άλλους, τις ίδιες κινήσεις με αυτούς να κάνεις και να είσαι ένας τής πιάτσας. Τους απατεώνες έναν έναν τους ήξερες και η ζωή τους είχε για σένα τόση γοητεία...όση και οι βίοι τών στρατηγών. Πόσο ... Βυζαντινό, εκ μέρους σου!

Μηχανορραφίες, ίντριγκες, δολοπλοκίες το κεφάλι σου είχαν γεμίσει. Τώρα, το σβουράκι κοντά στο κεφάλι σου γυρίζει. Τζζζζζζζζζ!

Παρακολουθώ την επέμβαση βήμα-βήμα, περίεργος να δω πόση οχλαγωγία, πόση τσιγαρίλα, πόση λαϊκάντζα, μέσα από το νου σου θα πεταχτεί.

Διάθεση, δουλειά, ζωή

1. Ούτε λόγια ούτε αριθμοί δεν μπορούν να περιγράψουν δυστυχία, ευμάρεια ή απελπισία, ανία ούτε οποιαδήποτε κατάσταση συναισθηματική. Ένα κύμα, μια αύρα ή μια ακτινοβολία είναι που φεύγει από άνθρωπο σε άνθρωπο κι επικοινωνεί αυτό που έχει μέσα του καθένας.
2. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός κι αν δουλεύεις για να ζήσεις ή αν ζεις για να δουλεύεις. Δεν είναι ντροπή λ.χ. εάν δουλεύεις για να πλουτίσεις, αν δουλεύεις από χόμπι, αν δουλεύεις για να προβληθείς.
3. Η ζωή όπως την ήξερα δεν υπάρχει πιά. Κυλάει πιο δύσκολα τώρα, δύσκολα πηγαίνει παρακάτω. Πρώτα γλιστρούσε σαν βούρτσα πάνω σε καράφλα, τώρα ξαφνικά η βούρτσα έγινε ψιλή χτένα και η φαλάκρα έβγαλε μαλλιά πυκνά, που κάναν κόμπους, κολλήσανε μεταξύ τους.

Se tu non fossi bella

Βαφτίζεται ο δούλος τού ...ανθρώπου

Εκπαίδευσε τον δούλο σου, ούτως ώστε να αισθάνεται πως γίνεται ισχυρότερος, πως παίρνει γνώση και διαμορφώνει αντιλήψεις. Η γνώση θα τον δέσει χειροπόδαρα, θα τον κατευθύνει, όπως ένα νεύρο διευθύνει μια ομάδα από μύες. Πείσε τον υπηρέτη σου πως αποκτά, μέσω εσού, κριτήριο και αισθητήριο με τα οποία θα κρίνει (κάποτε...) τα πάντα, ακόμα κι αυτά που εσύ τού μαθαίνεις. Βεβαίως και εννοείται ότι όλα κρίνονται, όλα μπορεί να αποδειχτούν λανθασμένα. Και πώς θα το πετύχεις αυτό; Φανερώνοντάς του ότι υπάρχουν και οι αντίθετες (προς τη δική σου) απόψεις. Δήθεν όλα είναι σχετικά και τάχα μου η σημερινή βεβαιότητα θα είναι αύριο μια γελοία και αναχρονιστική άποψη. Χωρίς όμως και να εννοείς πως έρχεται ποτέ ο οριστικός θανατος τών θεωριών. Με λίγα λόγια δεν είναι και τόσο απίθανο να συνυπάρχουν ιδέες αντίθετες. "Αντίθετες", τώρα...Βαρύγδουπες λέξεις, αφορισμοί, καταδίκες. Ασύμβατες ναι, αντίθετες όχι. Πλουραλισμός, υποτιμημένες θεωρήσεις. Έρευνα, αδογμάτιστη σκέψη, πείραμα, επιστήμη. Αυτή είναι η γνώση που θα κάνει το δούλο σου αεικίνητο, να θεοποιεί τη σκέψη. Να περιφέρεται πέρα δώθε και να γυρίζει πίσω, όπως θα έκανε κάθε δούλος.

Σήκω από τον καναπέ σου

Ο κ. Χίτλερ είχε πολλά σχέδια για έναν καλύτερο κόσμο.  Μια μέρα, άκουσε το ραδιόφωνο να λέει προτρεπτικά: "Σήκω από τον καναπέ σου - αγωνίσου για τα όνειρά σου!"

Τουρλού τουρλού

Επειδή συνάντησα αυτή τη Σκιά... γι' αυτό εξοστρακίστηκα μέσα στο Φως κι έτσι έγινε πολύ δύσκολο, μάλλον ακατόρθωτο, να βρεθώ ξανά στην αναγεννητική τεμπελιά τής πλήρους ανυπαρξίας φώτων και χρωμάτων.

Εδώ στο Φως, πρέπει κανείς να μένει σιωπηλός αλλά και να συλλογάται διαρκώς, με ένταση, εστιάζοντας στα μηνύματα που συλλέγουν οι εσωτερικοί του αισθητήρες. Στο Φως εκθέτουν τα σχέδιά τους, στο φως τών προβολέων ανακοινώνουν δειλά: "Δεν υπάρχουν φυλές, δεν είναι ο άνθρωπος σαν το σκύλο για να χωρίζεται σε ράτσες".

Όμως προχωρά η διαδικασία...Σαν τα υποείδη τής drosophila, σαν τα φασόλια διαφορετικής ποικιλίας, σαν τους αρουραίους με τα κουνέλια συνωστιζόμαστε για αναπαραγωγή. Τόσο άσχημοι, με τόσο μεγάλα "τυφλά σημεία" και μελανές ζώνες. Έτοιμοι να ανακατέψουμε την τράπουλα προσδοκώντας ένα βολικό αποτέλεσμα.

Θα έπρεπε, λέω, να αναβάλλουμε για αργότερα, πολύ αργότερα αυτό το φύρδην μίγδην, την πανσπερμία, το τουρλού-τουρλού μανιφατού.

Bocca di rosa

Γονείς

Είναι αυτός ο πατέρας που γυρίζει μέσα στο σπίτι, αυτός είναι που όπου μας βρει, μας χτυπάει κατακέφαλα. Με "όπλο" μια εφημερίδα τυλιγμένη ή μια παντόφλα, μας δίνει το μήνυμα πως δεν υπάρχει κρυψώνα, δεν υπάρχουν σημεία απόμερα. Είναι στο κατόπι μας, κοιτάει και κρίνει το κάθε τι πώς κινείται, κρατά σημειώσεις στατιστικού τύπου (τι κινείται και πώς κινείται; περιστροφικά, ευθύγραμμα, ελλειπτικά, πέφτει κάτω ή ανυψώνεται, φιλοδοξεί να απωγειωθεί; Εδώ πρέπει να δράσει άμεσα, ας ξεριζώσει το ένα από τα δυο φτερά, δε χρειάζεται περιττή, θεαματική βαρβαρότητα).

Υπάρχει επίσης αυτή η μαμά, γκρινιάρα, παθητικοεπιθετική, φοβική, με ρηχό συναίσθημα, φαντασιώνει το τέλος της και πανικοβάλλεται. Διακριτικά κινείται αντιδιαμετρικά σε σχέση με τον πατέρα μέσα στο σπίτι, αφηρημένη. Εκείνη είναι η ...ήρεμη δύναμη που σε αφήνει να πιστέψεις ότι, αν συρρικνωθείς, αν το σώμα σου εξαχνωθεί, αν η υπόστασή σου ξεπέσει, θα μπορούσες ίσως και να τη γλιτώσεις.